Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ΑπάντησηΔιαγραφήζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή μακρινή απόσταση
απ’ ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει…
~Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Έζησα με χαμηλωμένη λάμπα για να μη κάψω τις ψυχές που φτερούγιζαν γύρω μου.Μα γελάστηκα. Ήταν μια ψυχή που δε θα τη γλίτωνα, γιατί ήταν μέσα στην ίδια τη φωτιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν αυτή η φωτιά: H δική μου η ψυχή.
Μενέλαος Λουντέμης
Χαίρομαι γι αυτές τις λίγες και συνάμα μεγάλες στιγμές που συναντιόνται οι σκέψεις και οι στοχασμοί μας.
ΔιαγραφήΦιλώ σε.!
Αοράτη
ΑπάντησηΔιαγραφήόποτε περνάς μένει η πνοή απ' τα φτερά σου. Η άλλη γη που ζεις δεν είναι τόσο μακριά...
Φιλώ σε!