ΤΟ ΟΡΚΙΖΕΣΑΙ;

Απόψε θέλω να μου μιλήσεις για κάτι.

Για ό, τι θες.

Είναι δύσκολο.

Για σένα όλα τα μπορώ.

Είσαι σίγουρη;

Ναι.

Θέλω να μάθω τι είναι η αγάπη.

Η αγάπη;

Ναι.

Η αγάπη δεν είναι ένα· είναι πολλά.

Να μου τα πεις όλα.

Είναι να μπορείς να μιλάς χωρίς λόγια.

Πώς το κάνεις αυτό;

Χρησιμοποιείς τη σιωπή. Ξέρεις, τα πιο πολλά, τα πιο σημαντικά είναι κρυμμένα στον ήχο της.

Κι αν τη σιωπή σου ο άλλος δεν την καταλάβει;

Αφήνεις να γίνει ψίθυρος.

Ίσως δεν μπορεί να ακούσει τον ψίθυρο.

Τότε τον κοιτάζεις στα μάτια, γιατί η γλώσσα της καρδιάς δεν φοράει λέξεις.

Κι αν ο άλλος δεν κοιτάει κατάματα; Τότε τι κάνεις;

Τότε παίρνεις το χέρι εκείνου που αγαπάς, και το ξαπλώνεις επάνω στην καρδιά σου.

Και πώς θα καταλάβει;

Απ’ τον κτύπο της.

Μόνο έτσι;

Μόνο.

Πιστεύεις πως κρύβει υπομονή μέσα της;

Ναι, γιατί ξέρει να μην βιάζεται. Να περιμένει πάντα στωικά, καρτερικά.

Να περιμένει τι;

Την αγάπη.

Για πόσο;

Αν είναι αληθινή, για πάντα.

Μπορεί όμως να γίνει και ψεύτικη.

Όχι, γιατί είναι η μόνη αλήθεια. Εξάλλου τα πιο σκληρά ψέματα λέγονται σιωπηλά, και η αγάπη έχει φωνή.

Από πού το ξέρεις αυτό;

Κοιτάζω τα μάτια σου.

Μουσική γίνεται;

Ναι.

Πότε;

Όταν μιλάς το όνομά του.

Τι άλλο μπορεί να είναι η αγάπη;

Δάκρυα.

Γιατί;

Γιατί εκείνος φεύγει.

Μπορεί και συγχωρεί;

Είναι από μόνη της συγγνώμη.

Κανόνες μπαίνουν στην αγάπη;

Όχι, γιατί όλα τα ανατρέπει.

Τι μπορεί να κάνει;

Τα πάντα.

Σκοτάδι γίνεται;

Μην το ξαναπείς αυτό.

Γιατί;

Γιατί η αγάπη είναι φως.

Όνειρο είναι;

Το πιο ζεστό, το πιο αξημέρωτο.

Οι άνθρωποι όμως τώρα πια δεν ονειρεύονται.

Ναι, γιατί φοβούνται πως θα το σκοτώσουν.

Εσύ κάνεις όνειρα;

Εγώ δεν φοβάμαι.

Μοναξιά μπορεί να γίνει;

Ποτέ.

Γιατί;

Επειδή υπάρχεις εσύ.

Δεν μου τα είπες όλα.

Είναι η ανάσα που βγαίνει από μέσα σου.

Η ανάσα; Γιατί;

Γιατί εκείνος σου δίνει ζωή.

Και μετά;

Μετά γίνεται αφή. Τα δάκτυλά σου να ψηλαφίζουν τη μορφή του.

Κι αν εκείνος δεν καταλάβει ούτε έτσι;

Τότε ανοίγεις την πιο γενναία αγκαλιά και τον κλειδώνεις μέσα.

Εσύ μπορείς να με κλειδώσεις μέσα;

Πάντα.

Μέχρι πότε;

Μέχρι ο ήλιος να αρχίσει να κλαίει.

Αν η καρδιά είναι παγωμένη και σκληρή;

Τότε η αγάπη γίνεται χάδι και την μαλακώνει. Φωτιά και την λιώνει.

Ξέρεις κάτι;

Πες μου.

Νομίζω πως μόνο χρώμα δεν μπορεί να γίνει.

Κάνεις λάθος σ’ αυτό. Είναι όλα, τα χρώματα μαζί και το καθένα μόνο.

Έλα κοντά μου. Απόψε θέλω να μου μιλήσεις για κάτι.

Για ό, τι θες.

Για την αγάπη.

Γιατί;

Γιατί αν είναι αυτά κι άλλα τόσα, σ’ αγαπάω.

Τ’ ορκίζεσαι;

Μαρία Χρονιάρη

Ένα ανέκδοτο ακόμη παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, που η Μαρία Αγιασοφίτη το αγάπησε και το οπτικοποίησε. Την ευχαριστώ πάρα πολύ.