ΦΑΙΝΟΜΑΙ(ΝΟ)

 

Συμβαίνουν τόσα πολλά ταυτόχρονα, που το μυαλό μου δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να τα επεξεργαστεί. Να τα κατανοήσει. Να τα μπορέσει. Γύρω όλα είναι μια αδυσώπητη πραγματικότητα γεμάτη με μείον. Όλα έχουν μια αφαίρεση, λες και υπάρχουν μόνο γι' αυτή. Λες και ζουν για να λείπουν. Άλλες φορές χωρίς, πριν καν να υπάρξουν. Βουίζει το μέσα στο μυαλό μου. Η ουσία από την οποία είναι φτιαγμένο. Και με προκαλεί, με προσκαλεί να ουρλιάξω. Με παρακαλεί. Με προστάζει. Αλλά εγώ το στόμα μου κρατάω σφαλισμένο.

Με πείσμα. Με αυτό το πείσμα που σου δίνει η απόγνωση. Γιατί γνωρίζεις πως δεν θα ακουστείς. Φωτιές. Παντού φωτιές. Γύρω όλα μυρίζουν στάχτη και θάνατο. Το χρώμα έφυγε και άφησε στη θέση του την τρύπα του κενού. Της ζωής που ήταν μα έφυγε κι αυτή. Την φύγαμε. Εμείς. Κι ίσως κάποια στιγμή ξεχάσει να γυρίσει.

Κάθε μέρα ανοίγω τα μάτια μου και ξεδιπλώνω το ταβάνι μου. Έπειτα στρώνω έναν δικό μου ουρανό κι επάνω του καρφιτσώνω όλα τα μελλούμενα. Και τα κοιτάζω να ανθίζουν, να μεγαλώνουν, να γιγαντώνονται. Να απλώνουν και το σύμπαν να αγκαλιάζουν. Η δική μου πραγματικότητα έχει δύναμη. Τη δύναμη. Να αλλάξει, να μεταμορφώσει, να δημιουργήσει, και να δώσει πνοή σε ό,τι το εντός μου θέλει να ονοματίσει.

Θα καταργήσω λέξεις όπως έλλειψη, απελπισία, πόνος, καταστροφή. Στη θέση τους λουλούδια θα φυτέψω. Δέντρα και φως και θάλασσες. Νέα φωνήεντα θα ιδρύσω, να πολλαπλασιάζω τη χαρά και την ελπίδα.

 

Και κάθε νύχτα τις ευχές μου θα φυσάω στον Θεό, τόπο για να τις κάνει.

 

Μαρία Χρονιάρη Sandhu

Νέο κείμενο στη στήλη μου "Όταν ο λύκος είναι εδώ" στο Πολιτιστικό Site Ologramma. Δείτε κι εδώ: https://ologramma.art/fainomai-no/

51ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ

 

Το Φεστιβάλ Βιβλίου μετά από χρόνια επιστρέφει φέτος στον τόπο του, στο αναγεννημένο Πεδίον του Άρεως και σας περιμένουμε να γιορτάσουμε τη γνώση, τη δημιουργία, τον άνθρωπο. Από την 1η Σεπτεμβρίου μέχρι και τις 17, από Δευτέρα έως Κυριακή. Αυτή η επιστροφή έχει αφιέρωμα στη Γυναίκα. Στο "Πολυσύνθετο Ανάγνωσμα". 

Τα βιβλία μου κι εγώ θα σας συναντήσουμε στα περίπτερα 96 - 97 των Εκδόσεων Σοκόλη.

Σας περιμένουμε! 

Corpus

 

 

Διεκδικούσα να μάθω

μέσα σε όλα όσα έγιναν

τι σημαίνει να πυρώνεις

τις στάχτες σου

να ξεστρατίζει ο φόβος

 

Μα τίποτα ως τώρα ικανό δεν στάθηκε

να αναγνωρίζει το τραύμα

 

Έτσι κι εγώ

βάζω φωτιά στις ευχές μου

για να σωθούν απ΄ τη ματαίωση

από τη λάθος μετάφραση

της συνείδησής μου

 

Μια γρατζουνιά άφησα μόνο ανέπαφη

για να ελπίζει στη σωτηρία

Έτσι κι αλλιώς ο πόνος

 

είναι πάντα θέμα χρόνου στιγμής

 

 *Σώμα

 Μ. Χρονιάρη, από την ποιητική συλλογή "Μετά από αυτό που προηγήθηκε", Εκδ. Σοκόλη 2020. Φωτογραφία Εξωφύλλου: Χάρης Τσιλόπουλος

An important mudra to digest negative emotions & food

Ένα πολύ διαφωτιστικό βίντεο για το πως μπορούμε να χωνέχουμε τις αρνητικές μας σκέψεις, αλλά και το φαγητό μας. Κάνετε την εγγραφή σας στο κανάλι του Dhieyo για περισσότερα βίντεο. 

Καλή προβολή!

 

ΠΡΟΣΦΟΡΟ ΣΩΜΑ

 

Μερικές φορές στη ζωή είσαι και το πιόνι και η σκακιέρα. Πότε λευκό και πότε μαύρο. Πότε ο βασιλιάς και πότε το άλογο. Θέλει σοφία εσωτερική για να διακρίνεις κάθε φορά τον ρόλο σου. Να μπορείς να κινηθείς σωστά, ανάλογα με τις περιστάσεις.

Δεν είναι όμως πάντα εύκολο. Εσύ διαλέγεις τον ρόλο σου; Κι αν όχι, ποιος; Κι εσύ γιατί τον αποδέχεσαι; Κι αν δεν τον αποδεχτείς, σε ποια χέρια θα τον αφήσεις; Είναι λιγότερο ή περισσότερο ασφαλή από τα δικά σου;

Μεγάλη υπόθεση τα χέρια. Σου, τους, των. Άλλοτε μικρά κι άλλοτε μεγάλα, με την ίδια δύναμη, με λιγότερη δύναμη, κοφτερά μακρινά ή κοφτερά αγαπημένα, δίκαια ή άδικα, λάθος ή σωστά, τα χέρια είναι πάντα εκεί.

Να σε τραβήξουν επάνω ή κάτω, να σε βγάλουν απέναντι ή να σε χάσουν. Κι όμως… Πάντα αυτά θέλουμε. Σε αυτά κατευθυνόμαστε για να ξεχάσουμε και να αγαπηθούμε. Για να κλάψουμε και να γιορτάσουμε. Σε χέρια γεννιόμαστε και σε χέρια πεθαίνουμε. Σε αναζήτηση των χεριών μια ζωή στη ζωή μας.

Τυχερός ο άνθρωπος που βρέθηκε από τη φωτεινή τους πλευρά. Που είδε μέσα τους το γέλιο και το χάραμα. Που δεν ένιωσε φόβο, πόνο, απόρριψη και πίκρα. Που τα χέρια δεν τον γέλασαν. Που μόνο του γελούσαν απέραντα και πάντα δικά.

Που τον κράτησαν γερά και τον συντρόφευσαν σε δρόμο ίσιο και σε βουνό. Που του τραγούδησαν, που έγιναν πρόσφορο να μεταλάβει κι από τις χούφτες τους δεν χανόταν νερό. Χέρια χάδι, χέρια βάλσαμο, χέρια αντοχή, χέρια αγκαλιά κι ανάσα, χέρια σφιχτά, χέρια ουρανός, χέρια ζωή και θάλασσα. Χέρια που όπου κι αν μπουν στη σκακιέρα, όποιο πιόνι κι αν είναι, δεν θα πληγώσουν ποτέ.

 

Γιατί στις ρίζες τους θα γεννιέται διαρκώς η φωνή της αγάπης.

 

Μαρία Χρονιάρη - Sandhu

Νέο κείμενο στη στήλη μου "Όταν ο λύκος είναι εδώ" στο Πολιτιστικό Site Ologramma.art Διαβάστε κι εδώ: https://ologramma.art/prosforo-soma/

Ένα άδειο πλήθος

Στον αχάραγο δρόμο

κανείς δεν μιλάει

Μόνο βουβά προχωρούν

προσπαθώντας να σώσουν

ό,τι μπορούν απ' τη θλίψη

Μέσα στην ξέπνοη λήθη τους

κρατούν με λίγη καλοσύνη

κάτι που μοιάζει με χάδι

και στα διάτρητα δάχτυλα

νερό που ρέει η στιγμή

Κι εγώ που τίποτε άλλο δεν έμαθα

απ' το να ξέρω να δίνω

δαγκώνω με πάθος τα ράμματα

ματώνοντας από ανάγκη

Μ. Χρονιάρη, από την ποιητική συλλογή "Μετά από αυτό που προηγήθηκε", Εκδ. Σοκόλη 2020

Το πιο δυνατό Mantra - The most powerful prayer to achieve anything you want

Στο παρακάτω βίντεο στο κανάλι του Dhieyo, θα μάθετε λεπτομέρειες για το πιο δυνατό Μάντρα (προσευχή) των Ινδουιστών, για να πραγματοποιήσετε κάθε ευχή σας. Κάνετε εγγραφή στο κανάλι του για πολλή και σπουδαία πνευματική τροφή. Ο Θεός είναι Ένας. Και είναι παντού. 

SHURUWAT

 

Στεκόταν ακλόνητα στην ίδια θέση. Πέντε ώρες είχαν περάσει κι ωστόσο έμοιαζε ο χρόνος να έχει σταματήσει στην αποβίβαση. Μέσα στο πλήθος ξένη μα τόσο δική τους. Η ουρά όσο πήγαινε και λιγόστευε. Του είχε μιλήσει. Στην ίδια θέση κι εκείνος μα από την άλλη του τοίχου πλευρά. Μια κάρτα επιβίβασης στο χέρι της, θύμιζε από που ερχόταν. Όλα τα υπόλοιπα ήταν απλά γιορτή.

Όταν η πόρτα άνοιξε, ο νέος κόσμος που χρόνια την περίμενε για να φτάσει, άπλωσε τα χέρια του και την κλείδωσε μέσα. Ένα βλέμμα, μια αγκαλιά και μια κορδέλα στα μαλλιά της που έμεινε στο αεροδρόμιο, χνάρι παντοτινό της επιστροφής της. Στον δρόμο μόνο φωνή χωρίς λέξεις και χέρια ενωμένα στη διαπασών. Το μυστικό τους, η ζωή τους, η ένωση που ποτέ δεν είχε διασπαστεί. Ο Αδάμ έγινε από την Εύα.

Στις μέρες που ήρθαν ο χάρτης είχε κιόλας σχηματιστεί. Νευρώνες και μυελός ήταν έτοιμοι και η καρδιά σίγουρη από πάντα έγραφε το πεντάγραμμο της τώρα αρχής. Ποτέ άλλοτε το χρώμα δεν είχε τόσο φως. Ποτέ άλλοτε η νύχτα δεν είχε τόση λάμψη. Ο Χριστός γεννήθηκε ανάμεσα στα σύννεφα. Ανάμεσα σε κουτιά κόκκινα και άσπρα σε μία φάρμα ώρα απόγευμα. Τη στιγμή που το τέλος του ήλιου σημαίνει μια νέα αρχή.

Τον κοίταζε στα μάτια όπως κοιτάς τα θαύματα. Αναγνώριζε τις φλέβες και τα σημεία. Θυμόταν τον τόπο, τον χρόνο, τη διαδρομή από την πηγή ως την πατρίδα. Του. Της. Όσο κι αν φαίνεται να αργεί, η ζωή φτάνει πάντα στην ώρα της. Ποτέ νωρίτερα ποτέ αργότερα. Έρχεται πάντα στο ακριβώς του χρόνου που της αναλογεί, για να είναι βέβαιη πως θα είσαι έτοιμος για να ζήσεις.

Στα πεζοδρόμια οι άνθρωποι αέρας που κυλά και τα αυτοκίνητα θάλασσα να κολυμπάει. Σε ένα καφέ μία ερώτηση ήταν αρκετή για να ακούσει μια ημερομηνία. Μια μέρα που το ρολόι έδειχνε 10 το πρωί, κάνανε κύκλους επτά επί δύο γύρω από την πύλη που τους περίμενε για να συμβεί. Μπροστά στο πλήθος που άγνωστο είχε βρεθεί ανάμεσά τους. Κόκκινες κλωστές δεμένες, ένα τούλι γύρω από τον λαιμό τους, ένας κόμπος τα χέρια τους, η ψυχή τους, το σώμα τους. Η μετάληψη τι όνομα έχει;

Την κοιτούσε όταν της υποσχέθηκε σε μια γλώσσα αρχαία και παντοτινή. Την κοιτούσε όταν το αιώνιο πέρασε στο δάχτυλό της, στο δάχτυλό του. Όταν τα μάτια γνωρίζουν, όταν η φωνή έρχεται από χιλιάδες έτη φωτός μακριά για να σε συναντήσει, όταν οι αριθμοί δείχνουν πάντα πως όλα γίνονται αρκεί να είσαι εκεί. Να περιμένεις, να συγχωρείς, να θυμάσαι, να πιστεύεις, να αγαπάς.

Δύο χώρες, δύο πατρίδες, ένας άνθρωπος. Ποτέ χωρίς. Ποτέ πίσω. Μόνο δρόμος εμπρός ανοιχτός και ορίζοντας να καταγράφει τη γη τους. Μάρτυρες της εδώ παρουσίας τους, το αποτύπωμα γνώσης μέσα από ήχους, βιβλία, εικόνες και σύμβολα. Κρατάει στις παλάμες της το μέλλον του χρόνου. Κρατάει στις παλάμες του τον ίδιο ερχομό.

Η απλότητα και το μεγαλείο της αγάπης. Το χέρι σου στο δικό μου.

 

Μαρία Χρονιάρη

Νέο κείμενο στη στήλη μου "Όταν ο λ'υκος είναι εδώ" στο Πολιτιστικό Site Ologramma. Δείτε εδώ: https://ologramma.art/shuruwat/

Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ - Meet The Godess Of Wealth In A Cave. Vlog 3

Στην Ινδία όλα είναι πνευματικότητα. Ζώντας εδώ, έχω την τύχη να βρίσκομαι με τον σύζυγό μου σε μέρη ύψιστης ενέργειας και να μαθαίνω μέσα από αυτόν, με αυτόν. Πριν λίγες μέρες  αποτίσσαμε φόρο τιμής στη Θεά του Πλούτου και της Αφθονίας, Laxmi - Λάξμι. Μια Θεότητα πολύ μυστικιστική όπως και όλες οι Ινδουιστικές Θεότητες, ανεξαρτήτως γένους.

Η Θεά Laxmi προσφέρει Πλούτο και Αφθονία όχι μόνο στα υλικά αγαθά, αλλά και σε μέγιστο πνευματικό επίπεδο. Ανοίγει τους εσωτερικούς σου δρόμους αλλά και τους δρόμους της ζωής σου. Το προσκύνημά μας το κατέγραψε ο Dhieyo με την κάμερα και σας το παρουσιάζει μέσα από το κανάλι του στο βίντεο που σας παραθέτω.

Ελάτε μαζί μας κι εύχομαι η Θεά να σας δώσει όλα τα καλά στη ζωή σας, για τη ζωή σας, σε αφθονία! Για περισσότερα και ενδιαφέροντα βίντεο κάνετε την εγγραφή σας στο κανάλι του Dhieyo.  

Όλα οδηγούν στην αγάπη

 

 

Μία γυναίκα, ένας άνδρας και 30 σελίδες αγάπης. Μια μικρή ιστορία για ενήλικες, και όχι μόνο, για τη δύναμη του μαζί, μέσα από ένα διάλογο που την αναδεικνύει. Γιατί «Όλα οδηγούν στην αγάπη».  Το βιβλίο κυκλοφορεί μόνο σε ψηφιακή μορφή. Δεν θα κυκλοφορήσει έγχαρτα. Μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή PDF στο κινητό σας τηλέφωνο, στο τάμπλετ, στο λαπτοπ σας, χωρίς να χρειάζεται να κάνετε χρήση κάποιας άλλης εφαρμογής. Φτάνει σ' εσάς με το πάτημα ενός κουμπιού στον ακόλυθο σύνδεσμο: https://payhip.com/b/GB03Y

 Η Μαρία Χρονιάρη είναι ποιήτρια και αυτό είναι το δέκατο βιβλίο της. 

Όλα τα δικαιώματα του βιβλίου ανήκουν στη συγγραφέα του. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή και διώκεται ποινικά.

BRAHMAAND

 

Είδα τα πράγματα να συμβαίνουν ραγδαία. Ο κόσμος έγινε από γυαλί. Από νερό και άμμο. Για να θυμίζει πάντα το πόσο εύθραυστοι είμαστε. Πόσο το ελάχιστο δημιουργεί το πολύ. Τον πήρα στα χέρια μου και τον έσπασα. Ήθελα έναν άλλο, καινούριο. Κοίταζα τα έκθαμβα μάτια τους, καθώς είχαν γύρω μου συγκεντρωθεί και προσπαθούσαν να καταλάβουν. Άλλοι γυρνούσαν το κεφάλι με αποστροφή, άλλοι με απορία, κάποιοι έβαλαν τα κλάματα, και ήταν κι εκείνοι που απλά μια λέξη επαναλάμβαναν.

Περίμεναν με αγωνία μία απάντηση από εμένα. Κάτι που να δικαιολογεί όχι την πράξη μου αλλά τον τρόμο τους. Όχι το ύστερα αλλά το πριν. Όχι εμένα αλλά εκείνους. Κι εγώ το στόμα μου δεν άνοιγα παρά μονάχα έδειχνα με το δάκτυλο τον φωτισμένο δρόμο.

Τα χέρια τους έπεφταν απ’ τους ώμους τους σαν πληγωμένα. Σαν έρημα και μόνα, δίχως κορμί να υποστηρίζει τις κινήσεις τους. Τα πόδια τους είχαν πλεγμένα σύρματα που έφταναν ως τις φλέβες. Τις διαπερνούσαν μα αίμα δεν έτρεχε. Ήταν καλώδια που καμία παροχή ρεύματος δεν ήταν ικανή να τους ενεργοποιήσει.

Κι όλοι με κοίταζαν, με κοίταζαν… Κι εγώ όλο έδειχνα, μα κανείς εκεί που έδειχνα δεν ακολουθούσε. Κάποιος με ρώτησε, «γιατί»; Ένας άλλος μου είπε, «τι έφταιξε»; Μια γυναίκα με χείλη πικρά και άγονα μού φώναξε «διψάω! μα εσύ τολμάς να πιείς νερό».

Παρατηρούσα τις λέξεις και τα σημεία τους, τους κρότους και όλες τις λάμψεις. Έβλεπα να χάνονται από μπροστά μου τα χρόνια και τα τραγούδια τους, κι εγώ στεκόμουν ακίνητη. Ακλόνητα βέβαιη για την απόφασή μου. Η ζωή μου χτυπούσε μέσα μου. Η ζωή μου χτυπούσε γύρω μου. Η ζωή μου έκανε τα πάντα για να ζήσει.

Ήμουν αυτά που δεν τολμούσαν να κάνουν. Ήμουν αυτά που δεν μπορούσαν να ονειρευτούν. Ήμουν αυτά που δεν μπορούσαν να φτάσουν. Είμαι αυτά που ποτέ δεν φοβήθηκα. Έστριψα προς το μέρος σου. Περίμενες καιρό να αναπνεύσω. Βάδισα σταθερά και σε έφτασα. Φόρεσες το γέλιο μου και ντύθηκα τη δική σου πατρίδα.

Είδα τα πράγματα να συμβαίνουν ραγδαία. Ο κόσμος έγινε από γυαλί. Τον πήρα στα χέρια μου και τον έσπασα. Κι έπειτα φύσηξα δυνατά κι εξαφανίστηκα.

 

Μαρία  Χρονιάρη

Νέο κείμενο στη στήλη μου "Όταν ο λύκος είναι εδώ" στο Πολιτιστικό Site Ologramma. Δείτε κι εδώ: https://ologramma.art/brahmaand/

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΘΕΚΛΑ ΤΣΕΛΕΠΗ ΣΤΟΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ "ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ" ΣΤΟΥΣ 105.5

Την Τρίτη στις 20 Σεπτεμβρίου 2022 βρέθηκα στον ραδιοφωνικό σταθμό "Στο Κόκκινο" καλεσμένη στην εκπομπή της Θέκλας Τσελεπή "Καθόμαστε στο Κόκκινο" και μιλήσαμε για την ποιητική συλλογή μου "Μετά από αυτό που προηγήθηκε", εκδ. Σοκόλη 2020 και όχι μόνο. Καλή ακρόαση!