ΖΩΗ ΧΡΙΣΜΕΝΗ

Οι φωτογραφίες της ανάρτησης είναι από το προσωπικό μου αρχείο. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε αναδημοσίευσή τους

Το σπίτι μας είναι φτιαγμένο από μουσική. Κάθε τοίχος και νότα, κι επάνω του όλη η ζωή, να αναπνέει και να διαχέεται και να ζωγραφίζει, να φωτογραφίζει. Να γεμίζει τον χώρο το εμείς, μέσα από εμάς, μαζί μ' εμάς, για μας, χωρίς να υπάρχει άλλος κανείς εκτός από εμάς, που είναι και θα είναι πάντα εμείς. Γιατί μόνο εμείς μπορούμε να ζούμε τόσο μαζί, τόσο μέσα ο ένας στον άλλον, χωρίς κανείς να μπορεί να μπει σε αυτό τον τόπο ανάμεσα σε μας, που είναι και θα είναι εμείς. Το δικό μας σπίτι για μας, μέσα από μας. Κρεμασμένες φωτογραφίες, γεμάτες από αγάπη δική. Μας. Αγάπη μοναδική και σπάνια. Μαγική και άχρονη και αέναης πραγματικότητας, ευλογημένης από εκείνη την εκκλησία που εγώ εσύ κι ο Θεός και όλα στο δάχτυλο περασμένα για πάντα, πάντα. Κι όταν μακριά για λίγο, πάλι μαζί, γιατί καμία απόσταση δεν χωρίζει την ψυχή, όταν η ψυχή ενώνει. Και σε λίγο καιρό μόνο μαζί στο σπίτι μας, για πάντα. Κι έρχεσαι σε μένα, κι έρχομαι σε σένα ολόκληροι ο ένας στον άλλο, γιατί μισοί ποτέ εμείς. Γιατί γεννήθηκες για να με ανήκεις, γεννήθηκα για να σε ανήκω μέσα μου, μέσα σου, μέσα μας κι ανάμεσά τους εμείς, μόνο. Μόνοι μας. Στο σύμπαν που εσύ κι εγώ ξέρουμε και φτιάξαμε για να χωράει μόνο εμάς. Κι αναπνέεις μέσα μου, αναπνέω μέσα σου. Και παντού εμείς, μόνο. Κι αγάπη και ζωή και μουσική και λέξεις και αποτυπώματα ζωής μέσα από ζουμ και κλικ σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρα, μέσα σε αεροπλάνα, στον αέρα, στη γη, στη φωτιά, στο νερό, γιατί όλα αυτά εμείς πάντα και για πάντα, παντού. Και ταξίδια μέσα μου, μέσα σου, βαθιά στον ουρανό μας, χωρίς κανείς άλλος ποτέ. Κανέναν. Ελλάδα - Ευρώπη, μια αγκαλιά, μια ανάσα. Η ανάσα σου, η ανάσα μου. Και πατρίδα μου εσύ, και γη μου εσύ, και οι λέξεις μου από εδώ και πέρα μόνο εσύ. Μέσα σε αγκαλιές και χέρια ενωμένα και σώματα να ίπτανται και να στροβιλίζονται μέσα στο σπίτι μας και στις σκάλες που οδηγούν στη σοφίτα, και στο κελάρι μας και στο γραφείο που ετοίμασες για μένα, με τα βιβλία και τις φωτογραφίες μας· κι όλο το σπίτι μας ένα φως. Γιατί είσαι ο άγγελός μου, ο μονάκριβός μου. Είσαι ο παράδεισος κι η αλήθεια. Είσαι το ποίημα και η λαχτάρα. Είσαι όλος ο κόσμος, κι ο κόσμος μόνο εσύ. Είμαι το σπίτι σου. Είσαι το σπίτι μου. Τώρα και πάντα. Για πάντα. Είσαι η ζωή μου, είμαι η ζωή σου, είμαστε ζωή. ΧαρισΜένη κι ευλογημένη. Ζωή ΧρισΜένη.

Μαρία Χρονιάρη

ΠΑΤΡΙΚΟ ΣΠΙΤΙ

Μέρες τώρα περνάω από το πατρικό σπίτι.

Ν’ ακούσω τη φωνή σου και να γυρίσω να σε κοιτάξω.

Να σε δω και να πάρω σιγουριά απ’ την κουβέντα σου.

Δεν αναγνωρίζω αυτή την πόρτα.

Δε θυμάμαι ούτε ένα εκατοστό του σπιτιού.

Μόνο εσένα θυμάμαι να είσαι όλη του η ύπαρξη.

Αν εκεί που είσαι δε χρειάζεται να ξοδεύεις ζωή,

δώσε λίγη σ’ εμένα που μου τελειώνει.

Ξέρω, βιάζεσαι να με δεις.

Θα έρθω.

Μόνο να παίξω λίγο ακόμα, μαμά.

Λίγο ακόμα...

Βασίλης Παυλίδης, από την ποιητική συλλογή "Ιδιόλεκτο", Εκδ. Γαβριηλίδης, 2010

Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ

Φωτογραφία Εξωφύλλου: Χάρης Τσιλόπουλος

Πως σβήνει άραγε τον ήλιο κανείς;

Προς ποια κατεύθυνση

εξημερώνει τον θάνατο η ζωή;

Πυροβολώ όλα τα έσχατα για να τα σώσω

Για το πικρό μάθημα της ιστορίας

για την μεγάλη φυγή τις ώρες της λύπης

Για την αλήθεια πως κάποτε

υπήρξα ως όνειρο 

ανάμεσά σας

Μ. Χρονιάρη, από τη ποιητική συλλογή "Αγέννητη γη", Εκδ. Σοκόλη 2017

ΜΙΑ ΕΝΟΧΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Τα δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν στον Χάρη Τσιλόπουλο

Ένοχος πλέει

ο άλλοτε αθώος αέρας

της μολυσμένης αυτής πόλης

Κάθε εισπνοή σου

καταστρέφει μια παιδική ανάμνηση

Την ανακυκλώνει

και την μοιράζει απλόχερα στους περαστικούς

Πάλι γεννήσαν παιδιά οι δρόμοι

Χάρης Τσιλόπουλος  

Η ΑΓΕΝΝΗΤΗ ΓΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΒΑΛΚΑΝΙΖΑΤΕΡ

Η Μαρία Χρονιάρη και οι Εκδόσεις Σοκόλη, με αφορμή τη συμπλήρωση έξι μηνών από την κυκλοφορία της ποιητικής συλλογής «Αγέννητη γη», σας προσκαλούν  το Σάββατο 19 Μαΐου στις 21.30, στο Βαλκανιζατέρ Rock Café&Bar (Αγ. Γλυκερίας 12, Γαλάτσι) σε μια γιορτή του βιβλίου.

Με οδηγό τα ποιήματα της συλλογής, η Μαρία Χρονιάρη και ο μουσικός Πάνος Πιλάτος ενώνουν τις φωνές τους, ως alter ego ο ένας του άλλου, διανύοντας μια εσωτερική διαδρομή σε μια διαφορετική ανάγνωση.

 Η βραδιά θα συνεχιστεί με Dj set μουσικής από τους ίδιους.

Περίπου εκεί, γύρω στις 21:30, αρχίζουμε να μαζευόμαστε.

Είσοδος Ελεύθερη…

ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΜΑΙΟΥ 2018

21:30 PLUS

ΒΑΛΚΑΝΙΖΑΤΕΡ ROCK CAFÉ – BAR

ΑΓΙΑΣ ΓΛΥΚΕΡΙΑΣ 12 – ΓΑΛΑΤΣΙ

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΓΙΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: 6937-602230

ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ

Συνέντευξη στον Χρήστο Μανιάτη και το περιοδικό akRa Magazine

Το καλλιτεχνικό βιογραφικό της Μαρίας είναι αρκετά πλούσιο. Σπούδασε τηλεόραση, έκανε σεμινάρια σκηνοθεσίας, εργάστηκε ως οπερατέρ και είναι συγγραφέας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πέμπτο βιβλίο της, η ποιητική συλλογή με τίτλο «Αγέννητη Γη». Θα μπορούσα να βρω αμέτρητες αφορμές για τη συζήτηση που ακολουθεί, αλλά νομίζω ότι αυτό το βιβλίο αποτελεί μία ιδανική.                                        

akRa: Γεια σου Μαρία και σε ευχαριστώ πολύ που δέχτηκες να μιλήσουμε. «Αγέννητη Γη» λοιπόν. 58 ποιήματα, 58 «πράξεις πληγής», όπως η ίδια έχεις επανειλημμένα αναφέρει. Όσοι σε παρακολουθούμε μέσα από το προφίλ σου στο facebook αλλά και όσοι σε γνωρίζουμε προσωπικά, ξέραμε με πόση λαχτάρα περίμενες να κυκλοφορήσει. Μίλησέ μου λίγο για αυτό…

Μαρία Χρονιάρη: Η «Αγέννητη Γη» κυκλοφόρησε από τις Εκδ. Σοκόλη, τον Νοέμβριο του 2017 και είναι τιμή μου, που αποτελώ μέλος αυτής της σπουδαίας σε κάθε επίπεδο οικογένειας. Η συλλογή αυτή, με τα 58 ποιήματα που περιλαμβάνει, είναι μια απάντηση τόσο στην προσωπική μου ιστορία, όσο και στην λογοτεχνική μου πορεία από το 2010, που κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο. Είναι 58 πράξεις πληγής, πράξεις ζωής, πράξεις επιβίωσης και κοιτούν προς ένα μέλλον σίγουρο και επιβεβαιωμένο. Οι λέξεις - κοφτερές σαν νυστέρι – θα δείχνουν πάντα τον δρόμο. Είναι για μένα ταυτόχρονα το μαχαίρι, κάθε που η αλήθεια θα αποσιωπάται, αλλά και η λύτρωση. Στο βιβλίο, κάθε ποίημα είναι αυτόνομο κι όλα μαζί δείχνουν. Διηγούνται την ιστορία που προηγήθηκε και τη σφαγή που συντελέστηκε.

akRa: Στις 20 του περασμένου Φλεβάρη έγινε η παρουσίαση του βιβλίου στο Polis Art Cafe, μέσα σε έντονη συγκινησιακή φόρτιση, τόσο δική σου και των καλεσμένων ομιλητών σου, όσο και στο κοινό που παραβρέθηκε. Πώς νιώθει μία συγγραφέας , μία ποιήτρια, όταν το δημιούργημά της αγγίζει την ψυχή του αναγνώστη; Και πες μου αν θες τι σήμαινε η συγκεκριμένη εκδήλωση για σένα...

Μαρία Χρονιάρη: Πράγματι ήταν μια υπέροχη παρουσίαση με έντονη συγκινησιακή φόρτιση – όπως ακριβώς το περιγράφεις. Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής και θα σου πω ότι ήταν έκπληξη και για μένα. Δεν το περίμενα οι ομιλητές μου - ο Τσιμάρας Τζανάτος και ο Γιώργος Ρούσκας, η ηθοποιός Αθηνά Μαξίμου που έκανε την απαγγελία, αλλά και το κοινό να συγκινηθούν τόσο πολύ, ώστε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης αλλά και μετά, να ξεσπούν σε κλάματα. Δεν μπόρεσα ούτε εγώ να το αποφύγω όσο κι αν προσπάθησα. Όλη αυτή η ψυχική έκφραση – γιατί περί αυτής επρόκειτο – δεν προκλήθηκε από μένα, αλλά από τις πολύτιμες λέξεις, που μου φέρθηκαν γενναιόδωρα γιατί τις αγάπησα και τις σεβάστηκα. 

Ήταν ένα δώρο ό,τι έγινε εκείνο το βράδυ, που μου προσφέρθηκε αναπάντεχα και απλόχερα, κάνοντάς με να νιώθω χαρά κι ευγνωμοσύνη. Ήταν τολμώ να πω, από τις καλύτερες και πιο ουσιαστικές παρουσιάσεις βιβλίου μου. Ξέρεις, όταν γράφω μπορεί να εκκινώ από αυτό που είμαι, που έχω μέσα μου, τη θέαση μου απέναντι στη ζωή ή τη μη ζωή, αλλά μιλώ και εκ μέρους των εν δυνάμει πολλαπλών εαυτών μου, που κυκλοφορούμε παράλληλα κάθε μέρα, αλλά δεν γνωριζόμαστε. Είναι ευλογία και τιμή για μένα, οι αναγνώστες μου να κάνουν δική τους κάθε δημιουργία μου, να την αγκαλιάζουν τόσο ζεστά και να την νιώθουν τόσο πολύ μέσα τους. 

Εξάλλου όταν ένα βιβλίο φεύγει από τα χέρια μου, αυτονομείται. Δεν μου ανήκει παρά μόνο ως πνευματικό δημιούργημα. Κάνει τη δική του προσωπική διαδρομή πια μέσα στον χώρο και τον χρόνο. Είμαι ακόμη υπό την επήρεια εκείνης της νύχτας. Και κρατάω βαθιά στην καρδιά μου κάθε αγκαλιά που έλαβα, κάθε λέξη που μου είπαν. 

akRa: Όταν τελείωσες τη συγγραφή της «Αγέννητης Γης» πώς ένιωσες; Όταν δηλαδή είπες μέσα σου «αυτό ήταν, τελείωσε»…  

Μαρία Χρονιάρη: Όταν ένα βιβλίο φτάνει στο σημείο που ολοκληρώνω ό,τι θέλω να πω, το αφήνω για λίγο στην άκρη, μέχρι να ηρεμήσει εντός μου το συναίσθημα και να μπορέσω να βρω την γαλήνη μου. Είναι σημαντικό να έχω αρμονία εσωτερική για να μπορέσω να κοιτάξω ξανά τι έχω γράψει, να το επιμεληθώ, να είμαι σε θέση να αντιμετωπίσω τις λέξεις και ό,τι κι όσα εκείνες περιέχουν και περιγράφουν. 

Έχει συμβεί πολλές φορές να διαβάζω ό,τι έχω καταθέσει στο χαρτί και να κλαίω με λυγμούς, γιατί συνειδητοποιώ το μέγεθος του πόνου που έκρυβα μέσα μου. Έχουν επίπτωση οι λέξεις μου επάνω μου. Είναι αιμορραγία, είναι αποκοπή, είναι ξερίζωμα μερικές φορές. Στην «Αγέννητη Γη» συνέβη ακριβώς το ίδιο αλλά με μια μικρή διαφορά, που ωστόσο είναι σημαντική. Μετά από όσα σου περιγράφω παραπάνω, ήρθε η ανακούφιση. 

Μπήκε μέσα μου ολοκληρωτικά και ολοκληρωμένα η τελεία, στην ιστορία που διαδραματίζεται ανάμεσα στις σελίδες. Την έζησα, την μετουσίωσα σε λέξεις και την έθαψα, με την τιμή που της άξιζε. Αναδύθηκε η νέα Μαρία, απαλλαγμένη από βαρίδια κι έτοιμη να περπατήσει ακέραιη ξανά στη ζωή.   

akRa: Να υποθέσω πως είναι το αγαπημένο σου βιβλίο ως τώρα, έτσι δεν είναι;

Μαρία Χρονιάρη: Κάθε βιβλίο μου, είναι εγώ· δεν γίνεται να συμβαίνει διαφορετικά. Με περιέχει και το περιέχω. Αγαπάω και τιμώ όλα τα βιβλία μου, και τα πέντε. Όμως αυτή η ποιητική συλλογή, είναι το πιο αγαπημένο μου βιβλίο, ναι. Πίστευα πως δεν θα το ένιωθα αυτό για κάποιο δικό μου δημιούργημα, ωστόσο διαψεύστηκα. Με νίκησε αυτή η γη και της είμαι ευγνώμων. Όλα αρχίζουν από το εξώφυλλο - που ανήκει στον αγαπημένο μου, Χάρη Τσιλόπουλο, που είναι εξαιρετικός φωτογράφος – και δίνει το στίγμα του τι θα ακολουθήσει, τι συμβαίνει μέσα στα ποιήματα. Είναι βαθιά δηλωτικό εξώφυλλο, μιλάει και δείχνει την πορεία.

akRa: Τί είναι αυτό που σε εμπνέει Μαρία;

Μαρία Χρονιάρη: Οι άνθρωποι, οτιδήποτε δεν είναι ορατό στα μάτια των άλλων, λεπτομέρειες της ζωής που τις προσπερνούν, οι εσωτερικές μου αναζητήσεις· αυτά που ζω κι εκείνα που μου λείπουν. Πάντα ψάχνω να βρω απαντήσεις για τη ζωή, για ό,τι δεν φαίνεται, για τον τρόπο που κοιτάζω μέσα μου, για το πώς αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα. Με αναλύω καθημερινά, με αποδέχομαι, με ανατρέπω κι όλο πάλι από την αρχή. Αλλιώς δεν γίνεται να δημιουργήσει κάποιος, πιστεύω. Τουλάχιστον όχι εγώ. Είμαι φύσει αναλυτική, παρατηρητική, ελεύθερη και ανήσυχη.

akRa: H ποίηση είναι μια πολυτέλεια στην εποχή μας; Διαβάζει ο Έλληνας;

Μαρία Χρονιάρη: Δεν πιστεύω καθόλου πως είναι πολυτέλεια ένα είδος τέχνης και λόγου όπως η ποίηση, όχι μόνο στην εποχή μας αλλά και σε καμία εποχή. Παρελθούσα ή μελλοντική. Και αναφέρομαι εξίσου σε γράφοντα και αναγνώστη. Είναι το πιο άμεσο λογοτεχνικό είδος κατά τη γνώμη μου, γιατί χτυπάει κατευθείαν στο θυμικό, στο συναίσθημα. Η ποίηση, σωματοποιεί μέσα από τις λέξεις κι όσα εκείνες γεννούν, την μνήμη της ψυχής, του σώματος και του πνεύματος. Μου έχει συμβεί πολλές φορές – και ίσως να το έχουν βιώσει κι άλλοι – να διαβάζω ένα ποίημα και να πονάει το κορμί μου. Να νιώθω μελανιές στο σώμα μου, χωρίς να μπορώ να τις δω ή να τις δείξω. Αλλά να είναι εκεί.

Ο Έλληνας κατ’ εμέ διαβάζει· νομίζω πάντα διάβαζε άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο, αλλά το κάνει. Το βιβλίο είναι το πιο ασφαλές καταφύγιο, αλλά και η πόρτα που ανοίγει πνευματικούς ορίζοντες και βοηθάει στην κατανόηση του εαυτού μας.

akRa: Υπάρχουν σήμερα στη χώρα μας άγνωστοι ταλαντούχοι συγγραφείς και ποιητές;

Μαρία Χρονιάρη: Δεν μπορώ να σου απαντήσω απόλυτα σε αυτό ούτε καταφατικά, ούτε αρνητικά. Θέλω προσωπικά να υπάρχουν, γιατί μου αρέσει να σκέφτομαι πως οι άνθρωποι, δεν επιτρέπουν στο μυαλό και την ψυχή τους να κοιμηθεί, και πως επιλέγουν μέσα από την γραφή να εκφράσουν τις ανησυχίες τους και όχι μόνο. Κι εύχομαι μια μέρα, να έχω τη χαρά να τους διαβάσω.

akRa: Τα social media βοηθούν ή αποτελούν τροχοπέδη στην ανάδειξη καλλιτεχνών που κινούνται κάπως «απέναντι»;  

Μαρία Χρονιάρη: Τα social media, είναι το μέσον. Το πώς θα το χρησιμοποιήσεις έγκειται σε σένα αποκλειστικά. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν αποτελούν τροχοπέδη ή όχι, ούτε τι ακριβώς εννοείς όταν λες «απέναντι». Είναι ένας τόπος που σου παρέχει μια ελευθερία, δίνοντάς σου τον χώρο να εκφράσεις τον εαυτό σου και αυτό να το μοιραστείς. Να κοινοποιήσεις τη σκέψη σου, το έργο σου, σε μια μεγάλη μερίδα κόσμου, που σε άλλη περίπτωση δεν θα είχες τη δυνατότητα να το κάνεις. Το πώς θα ωφεληθεί ή όχι κάποιος μέσα από αυτό, θεωρώ πως εξαρτάται από μια σειρά από παράγοντες, αλλά αυτό είναι θέμα μεγάλης συζήτησης, που σίγουρα εδώ δεν μπορούμε να κάνουμε. Γιατί θα πρέπει να ορίσουμε και το «απέναντι».

akRa: Την επόμενη φορά, λοιπόν, αυτό το θέμα. Να πάμε κάπου αλλού;Τι είναι Θεός για σένα Μαρία;

Μαρία Χρονιάρη: Ο Άνθρωπος.

akRa:

Άφησα για το τέλος κάτι που αγαπάς πολύ, την ραδιοφωνική σου εκπομπή με τίτλο «Πάντα η Εκάτη» μέσω της οποίας μας κρατούσες συντροφιά κάθε Δευτέρα στις 9 το βράδυ, στο Radio Magazen. Ένα κεφάλαιο που όπως δείχνει έκλεισε, σωστά; Θα ήθελα να μοιραστείς ό,τι νιώθεις σχετικά με αυτό το ταξίδι…  

Μαρία Χρονιάρη: Η εκπομπή «Πάντα η Εκάτη», βρίσκεται στο Radio Magazen τα τελευταία χρόνια κάθε νύχτα Δευτέρας, όπως πολύ σωστά λες. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με μουσική – ο μπαμπάς μου έχει προσωπική πορεία στη δισκογραφία - έκανα κάποια περίοδο μαθήματα μουσικής και η ίδια, οπότε από την παιδική μου ηλικία μέσα από τις νότες, έμαθα να ακούω τους ανθρώπους αλλά και τον εσωτερικό μου ρυθμό. Στα 18 μου άρχισα να ασχολούμαι με το ραδιόφωνο περιστασιακά, αλλά τα τελευταία 7 χρόνια, είμαι κάθε εβδομάδα στον αέρα πιστά. Έχω σχέση λατρείας με τη μουσική, πιστεύω πολύ στη δύναμη που έχει κι επιλέγω πολλές φορές να δείχνω μέσα από τις μελωδίες παρά μέσα από τις λέξεις, αυτά που αισθάνομαι.

Έχω αναπτύξει μια υπέροχη σχέση με τους ακροατές μου που βρίσκονται εντός αλλά κι εκτός Ελλάδας· έχουμε γίνει φίλοι, συζητάμε, ανταλλάσσουμε τις σκέψεις μας, την καθημερινότητά μας και με κάποιους μιλάμε και με τραγούδια. Έχει τύχει εν ώρα εκπομπής, να μου αφιερώσουν ποίημα στο inbox μου και να επιμένουν να το διαβάσω στον αέρα, παρ’ όλες τις συστολές που είχα. Το έκανα γιατί ήταν πολύ πηγαίο εκ μέρους τους και τιμητικό για μένα· μια έκφραση αγάπης και ψυχικής επικοινωνίας. Ένα παράδειγμα πως όταν σε κάτι βάζεις όλη την αλήθεια σου, ο άλλος το αναγνωρίζει, το εκτιμάει και στο γυρίζει πίσω. Δεν ζητώ κανείς να μου γυρίσει κάτι, μην παρεξηγηθώ, αλλά οι κινήσεις των ανθρώπων, δείχνουν. Η Εκάτη, έχει αγαπηθεί πολύ από την αρχή της και το να είμαι η μουσική επιλογή τους για δύο ώρες κάθε νύχτα Δευτέρας, ενώ θα μπορούσαν να κάνουν χιλιάδες άλλα πράγματα, είναι χαρά και δώρο.

Η εκπομπή δεν σταματάει οριστικά. Κάποιες επαγγελματικές υποχρεώσεις με αναγκάζουν να κάνω μια παύση - ελπίζω κι εύχομαι για λίγο – και να γυρίσω ξανά στη μουσική και τους ακροατές μου, ανανεωμένη και η ίδια.

akRa: Μαρία σε ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μας αφιέρωσες. Το akRa magazine σε «παρακολουθεί» και θα συνεχίσει να το κάνει και στο μέλλον. Κλείσε εσύ τη κουβέντα μας με όποιο τρόπο θες… Ίσως λέγοντας κάτι για το οποίο δεν σου έδωσα την ευκαιρία να μιλήσεις με το μικρό μου ερωτηματολόγιο…

Μαρία Χρονιάρη: Χρήστο, αρχικά θέλω να ευχαριστήσω εσένα, το akRa magazine και τον Πάνο Πιλάτο, για το βήμα που μου δόθηκε και την ωραία συζήτηση που είχαμε. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω την εκδότριά μου Αθηνά Σοκόλη για την αγάπη της και την εμπιστοσύνη της στις λέξεις μου, αλλά και τους αναγνώστες και τους ακροατές μου, που με στηρίζουν πάντα, αγκαλιάζοντας με την καρδιά τους κάθε βήμα μου – λογοτεχνικό ή μουσικό. Είναι ευλογία και τύχη.

Θα κλείσω αφιερώνοντάς σας, το τραγούδι που με αντιπροσωπεύει απόλυτα ως άνθρωπο και όλα όσα είμαι, το «The sound of silence», αλλά και με μια ευχή για όλους, κάνοντας χρήση πάλι του τίτλου ενός τραγουδιού που αγαπάω και σημαίνει πολλά για μένα: «Ο κόσμος ξημερώνει» και εύχομαι όλοι πάντα να μπορούμε να τον βλέπουμε, πρώτα μέσα μας. Και να τον ζούμε. Ο κόσμος ξημερώνει.

Υ.Γ. Η φωτογραφία «ανοίγματος» της συνέντευξης ανήκει στην Βικτώρια Τατιάνα Μπογκτάνοβα . Η φωτογραφία του εξωφύλλου του βιβλίου «Αγέννητη Γη», ανήκει στον φωτογράφο Χάρη Τσιλόπουλο. Η φωτογραφία του cover του akRa magazine #48 προέρχεται από το αρχείο της συνεντευξιαζόμενης, ανήκει στην Άννα Μαρινάκη και επεξεργάστηκε από το EikWma Icon Productions crew.

Δείτε κι εδώ:

https://www.facebook.com/akramagazine/posts/2538208473071031

ΝΑ ΑΝΑΒΕΙΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΧΑΜΗΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΦΩΣ

Για πέντε χρόνια μέσα από το Radio Magazen και την εκπομπή "Πάντα η Εκάτη", ενώσαμε τα βράδια της Δευτέρας τις ψυχές μας και καταδυθήκαμε σε κόσμους μουσικούς, εσωτερικούς, μυστικούς. Φτιάξαμε τη δική μας πραγματικότητα μυσταγωγικά, όπως ταιριάζει στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Εκεί που ζει και υπάρχει η Εκάτη. Δημιουργήσαμε και μοιραστήκαμε σύμπαντα, ποιήματα, αγάπη. Ανάψαμε τις νύχτες, χαμηλώνοντας το φως και είδαμε την αλήθεια, όπως μόνο εκείνοι που αντέχουν να ζουν το σκοτάδι τους, μπορούν. 

Απόψε, κλείνουμε τον διακόπτη και αποτραβιόμαστε εκεί που η αλήθεια δεν χρειάζεται φως. Θα τα ξαναπούμε σύντομα, στην πατρίδα της Εκάτης. Ένα προσωρινό αντίο, όπως την αγαπήσατε, όπως σας αγάπησε κι όπως της αξίζει. Μια βαθιά υπόκλιση.

Καλή ακρόαση.