Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014
ΜΕΙΝΕ
Κράτα με
λες κι ήρθα από τ' αστέρια. Μείνε για να αντέξω τον χρόνο, μόνο εσένα θέλω ένα
δρόμο να μου χαρίσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου