Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

ΜΙΑ ΡΕΒΑΝΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΗΡΕΣ



Διάλεξες να φύγεις μια μέρα που μάλλον το πάει για βροχή. Για να μπερδευτούν οι σταγόνες με τα δάκρυά μας. Καλό παράδεισο Σάκη.





"Πάντα σου άρεσαν οι μέρες με βροχή
Κι ονειρευόσουνα να πάμε στο Λονδίνο
Και σε θυμάμαι πάντα τέτοια εποχή
Κι απ' την κορνίζα μου γελάς στο κομοδίνο

Τώρα μεγάλωσες δεν είσαι πια παιδί
Τον εαυτό σου δε μπορείς να κοροϊδέψεις
Μα είμαι σίγουρος τις μέρες με βροχή
Πως πάντα σκέφτεσαι μακριά να ταξιδέψεις

Μπορεί μια μέρα βροχερή
Να είναι μέρα τυχερή
Μπορεί η βροχή όλα τα δάκρυα να ξεπλύνει
Μπορεί μια μέρα βροχερή
Να είναι μέρα τυχερή
Κι ό,τι σου παίρνει πάλι πίσω σου το δίνει

Ό,τι αγάπησες σε πόνεσε πολύ
Κι εσύ το πόνεσες μετά με τη σειρά σου
Και τώρα ξέρεις όταν έρχεται βροχή
Πως δε πετάς αν είν' βρεγμένα τα φτερά σου
Μπορεί μια μέρα βροχερή
Να είναι μέρα τυχερή
Μπορεί η βροχή όλα τα δάκρυα να ξεπλύνει
Μπορεί μια μέρα βροχερή
Να είναι μέρα τυχερή
Κι ό,τι σου παίρνει πάλι πίσω σου το δίνει"




Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

ΝΑ ΚΟΒΕΙΣ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΣΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ


 Οδός Σταδίου. Τελευταίος σταθμός. Ασπρόμαυρος. Μιας ερωτικής πολιτείας ανέκδοτα σταυρωμένης. Καβαλέτο κι ένας ακρωτηριασμένος πίνακας. Τι απάντηση να δώσει κανείς στον έρωτα όταν αφαιρετικά τον κάνεις ρήμα;

Δύο. Διό. Να ζει μαζί με την Περσεφόνη. Στο νεκρομαντείο της Πρέβεζας, στα μυστήρια μιας πόλης στερητικής. Με την κατάληξη ενός βουνού που παραδίδει εντολές. Τον κοιτά κάνοντας ανάτρηση. Δάχτυλα κίτρινα, τσιγάρα πολλά, ησυχία.

Ένα φάντασμα χορεύει δίπλα σ' έναν τοίχο στα Εξάρχεια και χάνεται λαθραία μέσα σ' ένα ταξί. Η τιμή έληξε. Μια ημερομηνία και στην είσοδο ένα ασθενοφόρο. Να κόβεις τις φλέβες σου οριζόντια. Ποτέ κάθετα.

Μαζί ποτέ.


Μαρία Χρονιάρη





Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

THE CRYSTAL SHIP



Before you slip into unconsciousness
I'd like to have another kiss
Another flashing chance at bliss
Another kiss, another kiss

The days are bright and filled with pain
Enclose me in your gentle rain
The time you ran was too insane
We'll meet again, we'll meet again

Oh tell me where your freedom lies
The streets are fields that never die
Deliver me from reasons why
You'd rather cry, I'd rather fly

The crystal ship is being filled
A thousand girls, a thousand thrills
A million ways to spend your time

When we get back, I'll drop a line



Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

WOLF SONG



Εγώ είμαι λύκος και ξέρω, άνθρωπε, να σπάω τη σιωπή σου με το ουρλιαχτό μου.






I hear your voice on the wind
And I hear you call out my name

"Listen, my child," you say to me
"I am the voice of your history
Be not afraid, come follow me
Answer my call, and I'll set you free"

I am the voice in the wind and the pouring rain
I am the voice of your hunger and pain
I am the voice that always is calling you
I am the voice, I will remain

I am the voice in the fields when the summer's gone
The dance of the leaves when the autumn winds blow
Never do I sleep thoughout all the cold winter long
I am the force that in springtime will grow

I am the voice of the past that will always be
Filled with my sorrow and blood in my fields
I am the voice of the future, bring me your peace
Bring me your peace, and my wounds, they will heal

I am the voice in the wind and the pouring rain
I am the voice of your hunger and pain
I am the voice that always is calling you
I am the voice

I am the voice of the past that will always be
I am the voice of your hunger and pain
I am the voice of the future
I am the voice, I am the voice

I am the voice, I am the voice

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

ΑΛΕΚΤΑ



Τις κρύες ώρες της νύχτας
Προσπαθώ να κεντήσω
Κάτι άπνοα όνειρα
Προσπαθώ να θυμηθώ
Πως ακριβώς μοιάζουν
Τα χρώματα

Καμία στιγμή
Δεν πονάει πιο πολύ
Εκτός από εκείνη
Που ξέρεις
Πως τώρα πια πάει
Έχασες

Καμία νίκη
Δεν είναι αρκετή
Να σου δώσει πίσω
Μια ζωή
Που ξεθώριασε άδικα

Σαν φωνή
Που ποτέ δεν βρήκε ηχώ
Σαν ρωγμή
Που όποτε βρέχει
Σταγονίζει
Το δέρμα σου με οξύ
Σαν πάντα
Που ευθύς σαν το ένιωσες
Έγινε πριν

Και κανείς
Δεν πρόλαβε να το σώσει


Μαρία Χρονιάρη

(από το βιβλίο μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ" που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)