Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

ΜΗΝ ΑΡΓΕΙΣ



Μην αργείς.Τούτο μόνο σου λέω.Μην αργείς
Γιατί, σε λίγο, σαν θα χτυπάς την πόρτα μου
θα νομίζω πως είναι τα γηρατειά
πως είν' ο χειμώνας, πως είν' ο θάνατος.

Μην αργείς.

Στάσου κι αφουγκράσου κάτω απ' τα σπίτια
κι απ' τους δρόμους που περνάς.
Απ' τα παράθυρα κρέμουνται τα χέρια μου
και σε καλούν.
Στάσου κι αφουγκράσου κάτω απ' τα σπίτια.
Σ' όλα κυλάει ο αέρας σου.
Όλα ξέρουν τ' όνομά σου.

Μην αργείς.

Να σε περιμένω είναι πιο γλυκό κι απ' το να' ρχεσαι.
Είναι σαν το σκάσιμο της μυγδαλιάς.
Σαν το πανί που πλέει στο λιμάνι.
Σαν κελάιδισμα,σαν γέλιο πρωινό.
Να σε περιμένω είναι σα να ξανάρχομαι στη γη.
Στο δρόμο μην αργείς. Είναι γιομάτοι Φαίακες,
είναι γιομάτοι πλάνεμα, οι δρόμοι.
Οι δρόμοι γλιστρούν, χυμούν αρπαχτικοί
και κλέβουν.

Μην αργείς.

Μην αργείς. Γιατί ώσπου να'ρθεις
θα περπατήσω όλη την Υδρόγειο του πόνου μου.
Θα περπατήσω όλα τ' αγκάθια, κι όλους τους γκρεμούς.
Γιατί να περιμένω, είναι σα να πεθαίνω.

Γι' αυτό. 
Μην αργείς.



Μ. Λουντέμης

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

ΑΝΥΠΝΥΑ





Τις νύχτες
Όταν κοιμάται το νερό
Τρυπώνω μέσα μου
Να βρω τα χαμένα
Πως ζωγραφίζει κανείς την ψυχή;


Ποιο χέρι μοίρας
Μοιράζει τις ώρες;


Κανένα γιατί
Δεν υπάρχει στ’ αλήθεια
Καμία γιορτή
Δεν ανάβει τα φώτα
Εντός

Μόνο κάτι μικρές
Αστραπές κι ένα μπλε χιόνι
Σε κόκκινα σπασμένα δάχτυλα
Μπορούν να σου δείξουν
Τον δρόμο

Κι αν είσαι αρκετά τυχερός
Ίσως κερδίσεις

Το δικαίωμα της τελευταίας λέξης

Πριν το οριστικό τέλος
Εκείνου του ήρωα


Που ήθελε να σου μοιάσει


Μαρία Χρονιάρη

 (από την νέα ποιητική συλλογή μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ", που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

ΜΕΣ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ





Όταν η ψυχή από μέσα της φωνάζει, τότε αυτή η μουσική μόνο την συνοδεύει. Ακούγεται όμως πάντα μες στην απόλυτη σιγή, σαν προσευχή, σαν τάμα. Μόνο το μέσα να βιώνει την αλήθεια.

Μαρία  Χρονιάρη





Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

ΤΟ ΟΡΚΙΖΕΣΑΙ;



Απόψε θέλω να μου μιλήσεις για κάτι.
Για ό, τι θες.
Είναι δύσκολο.
Για σένα όλα τα μπορώ.
Είσαι σίγουρη;
Ναι.
Θέλω να μάθω τι είναι η αγάπη.
Η αγάπη;

Ναι.

Η αγάπη δεν είναι ένα· είναι πολλά.
Να μου τα πεις όλα.
Είναι να μπορείς να μιλάς χωρίς λόγια.

Πώς το κάνεις αυτό;
Χρησιμοποιείς τη σιωπή. Ξέρεις, τα πιο πολλά, τα πιο σημαντικά είναι κρυμμένα στον ήχο της.
Κι αν τη σιωπή σου ο άλλος δεν την καταλάβει;
Αφήνεις να γίνει ψίθυρος.
Ίσως δεν μπορεί να ακούσει τον ψίθυρο.
Τότε τον κοιτάζεις στα μάτια, γιατί η γλώσσα της καρδιάς δεν φοράει λέξεις.

Κι αν ο άλλος δεν κοιτάει κατάματα; Τότε τι κάνεις;
Τότε παίρνεις το χέρι εκείνου που αγαπάς, και το ξαπλώνεις επάνω στην καρδιά σου.
Και πώς θα καταλάβει;
Απ’ τον κτύπο της.
Μόνο έτσι;
Μόνο.

Πιστεύεις πως κρύβει υπομονή μέσα της;
Ναι, γιατί ξέρει να μην βιάζεται. Να περιμένει πάντα στωικά, καρτερικά.
Να περιμένει τι;
Την αγάπη.

Για πόσο;
Αν είναι αληθινή, για πάντα.
Μπορεί όμως να γίνει και ψεύτικη.
Όχι, γιατί είναι η μόνη αλήθεια. Εξάλλου τα πιο σκληρά ψέματα λέγονται σιωπηλά, και η αγάπη έχει φωνή.
Από πού το ξέρεις αυτό;
Κοιτάζω τα μάτια σου.

Μουσική γίνεται;
Ναι.
Πότε;
Όταν μιλάς το όνομά του.

Τι άλλο μπορεί να είναι η αγάπη;
Δάκρυα.
Γιατί;
Γιατί εκείνος φεύγει.


Μπορεί και συγχωρεί;
Είναι από μόνη της συγγνώμη.

Κανόνες μπαίνουν στην αγάπη;
Όχι, γιατί όλα τα ανατρέπει.
Τι μπορεί να κάνει;
Τα πάντα.
Σκοτάδι γίνεται;
Μην το ξαναπείς αυτό.

Γιατί;
Γιατί η αγάπη είναι φως.
Όνειρο είναι;
Το πιο ζεστό, το πιο αξημέρωτο.
Οι άνθρωποι όμως τώρα πια δεν ονειρεύονται.
Ναι, γιατί φοβούνται πως θα το σκοτώσουν.

Εσύ κάνεις όνειρα;
Εγώ δεν φοβάμαι.

Μοναξιά μπορεί να γίνει;
Ποτέ.
Γιατί;
Επειδή υπάρχεις εσύ.

Δεν μου τα είπες όλα.
Είναι η ανάσα που βγαίνει από μέσα σου.
Η ανάσα; Γιατί;
Γιατί εκείνος σου δίνει ζωή.

Και μετά;
Μετά γίνεται αφή. Τα δάκτυλά σου να ψηλαφίζουν τη μορφή του.
Κι αν εκείνος δεν καταλάβει ούτε έτσι;
Τότε ανοίγεις την πιο γενναία αγκαλιά και τον κλειδώνεις μέσα.
Εσύ μπορείς να με κλειδώσεις μέσα;
Πάντα.

Μέχρι πότε;
Μέχρι ο ήλιος να αρχίσει να κλαίει.
Αν η καρδιά είναι παγωμένη και σκληρή;
Τότε η αγάπη γίνεται χάδι και την μαλακώνει. Φωτιά και την λιώνει.

Ξέρεις κάτι;
Πες μου.
Νομίζω πως μόνο χρώμα δεν μπορεί να γίνει.
Κάνεις λάθος σ’ αυτό. Είναι όλα, τα χρώματα μαζί και το καθένα μόνο.

Έλα κοντά μου. Απόψε θέλω να μου μιλήσεις για κάτι.
Για ό, τι θες.
Για την αγάπη.
Γιατί;

Γιατί αν είναι αυτά κι άλλα τόσα, σ’ αγαπάω.
Τ’ ορκίζεσαι;


Μαρία Χρονιάρη



Ένα ανέκδοτο ακόμη παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, που η Μαρία Αγιασοφίτη το αγάπησε και το οπτικοποίησε. Την ευχαριστώ πάρα πολύ.





Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

ΔΑΜΑΖΩΝΤΑΣ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ


Μια από τις καλύτερες ταινίες του σκηνοθέτη Λαρς Φον Τρίερ που σου σπάει την καρδιά σε αμέτρητα κομμάτια κάθε φορά που ακούς τον ήχο από τις καμπάνες και όχι μόνο. Η βασική ηρωίδα η Bess μέσα από την δική της προσωπική σχέση με τον Θεό, μας παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς, καλοσύνης, αγάπης απροσμέτρητης ακολουθώντας ίσως λανθασμένα(;) - έγκειται στον καθένα να το απαντήσει - ένα μαρτυρικό δρόμο θυσίας, που όμως τελικά φέρνει το θαύμα.

 Από τις αγαπημένες μου ταινίες κυρίως για τον χαρακτήρα της Bess και όχι μόνο. Την βρήκα με Ελληνικούς υπότιτλους. Όσοι δεν την έχετε δει, ευκαιρία να την γνωρίσετε, κι όσοι αντέχετε να την ξαναθυμηθείτε.

Καλή προβολή.

Μαρία Μαρίλια Χρονιάρη 


Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΑΤΣΟΥ



Από παιδί έτρεφα μια ασίγαστη αγάπη για τους παλιάτσους και τους κλόουν. Μαζί με μια μεγάλη θλίψη. Τότε δεν καταλάβαινα, απλά ένιωθα. Μεγαλώνοντας όμως όλα πήραν τις απαντήσεις τους. Όλες οι απορίες μου λύθηκαν.


Μαρία Χρονιάρη




Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

ΕΝΑΣ ΦΟΝΟΣ



" Όταν οι άλλοι απαιτούν, να γίνουμε αυτό που θέλουν να είμαστε, μας αναγκάζουν να σκοτώσουμε αυτό που πραγματικά είμαστε. Είναι ένα είδος διακριτικού φόνου. Οι περισσότεροι γονείς και συγγενείς διαπράττουν αυτό τον φόνο, με χαμόγελα στα πρόσωπα τους."



JIM MORRISON

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

ΜΕΙΝΕ


Κράτα με λες κι ήρθα από τ' αστέρια. Μείνε για να αντέξω τον χρόνο, μόνο εσένα θέλω ένα δρόμο να μου χαρίσεις...




Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

ΕΚΛΕΙΨΗ



Πωλείται καρδιά
Με αξιοπρεπή χτύπο

Γνωρίζουσα άπταιστα εκ δεξιών τη σιωπή και
Εξ ευωνύμων τον ήχο του πανικού 

Προσόντα: Η επιβίωση σ' επερχόμενη προδοσία
Κατέχει τη γλώσσα του Θεού και της παράνοιας

Πληροφορίες: Σε κάθε αναρρωτήριο ψυχών




Από μια αέρινη ψυχή με το όνομα AVRA AVRA.







Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ



Μια φορά και δυό καιρούς άρχισε μια ιστορία ανάμεσα σε ένα ποίημα και ένα παραμύθι. Τόσο το ποίημα όσο και το παραμύθι ποτέ δεν πίστευαν πως θα υπήρχε μια μέρα περίπτωση να συνυπάρξουν κάτω απ' τον ίδιο ουρανό, μέσα στις ίδιες σελίδες. 

Κι όμως ένα βράδυ, εντελώς απροσδόκητα, το ποίημα έγραψε ένα παραμύθι και το παραμύθι ένα ποίημα. Ξεπήδησαν από τις σελίδες του τετραδίου κι έφτιαξαν έναν χορό από λέξεις, ήχους, χρώματα καθώς το ένα βυθιζόταν μέσα στο άλλο. Κι ένιωθαν τόσο ανάλαφρα καθώς οι διαφορές και οι ομοιότητες που είχαν, ήταν σαν μια λεπτή γραμμή μέσα στο σύμπαν. 

Και για ώρα πολλή στριφογύριζαν στο δωμάτιο, στα έπιπλα,στα άπλυτα ρούχα ακούγοντας ολότελα πια τον δικό τους ήχο. Το ποίημα και το παραμύθι από τότε κι ίσως κι από πάντα, έμαθαν πως μόνο όταν δεν φοβάσαι, μπορείς. Αν τα δείτε ανάμεσα στο πλήθος θα τα ξεχωρίσετε αμέσως, γιατί παίζουν μια παράξενη μουσική από νότες που δεν υπάρχουν. Μην τα ενοχλήσετε, μην πάτε κοντά τους. Πράξτε σαν να είναι αόρατα. 

Αφήστε τα μόνο να υπάρξουν.

Μαρία Μαρίλια Χρονιάρη


Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

ΜΙΑ ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΑΦΟΡΜΗ




Μέσα στη θλίψη ενός

Κρυμμένου δωμάτιου

Έχω κρεμάσει όλες

Τις ονειροπαγίδες μου



Κανείς όμως ζωντανός

Δεν μένει εδώ


Στις στιγμές που περνάνε

Ριζώνουν

Μονάχα φαντάσματα



Περίμενα πως κάποτε

Θα φανείς



Όμως κάθε παραλληλισμός

Με την φαντασία

Βγαίνει πάντα

Χαμένος


Απ’ την πραγματικότητα



Μαρία Χρονιάρη

 (από την νέα ποιητική συλλογή μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ", που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)