Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

ΜΙΑ ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΑΦΟΡΜΗ




Μέσα στη θλίψη ενός

Κρυμμένου δωμάτιου

Έχω κρεμάσει όλες

Τις ονειροπαγίδες μου



Κανείς όμως ζωντανός

Δεν μένει εδώ


Στις στιγμές που περνάνε

Ριζώνουν

Μονάχα φαντάσματα



Περίμενα πως κάποτε

Θα φανείς



Όμως κάθε παραλληλισμός

Με την φαντασία

Βγαίνει πάντα

Χαμένος


Απ’ την πραγματικότητα



Μαρία Χρονιάρη

 (από την νέα ποιητική συλλογή μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ", που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου