Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΑΤΣΟΥ



Από παιδί έτρεφα μια ασίγαστη αγάπη για τους παλιάτσους και τους κλόουν. Μαζί με μια μεγάλη θλίψη. Τότε δεν καταλάβαινα, απλά ένιωθα. Μεγαλώνοντας όμως όλα πήραν τις απαντήσεις τους. Όλες οι απορίες μου λύθηκαν.


Μαρία Χρονιάρη




3 σχόλια:

  1. Παίξε παλιάτσο. Τα τραγούδια σου τελειώνουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Μπλακ Μπερντ,

      τα τραγούδια των παλιάτσων δεν τελειώνουν ποτέ. Αυτή είναι η καταδίκη τους. Φοβάμαι όμως μην τελειώσουν τα ποιήματα...

      Διαγραφή
  2. Αχ Μπλακ Μπερντ, Άχ Μαρία.
    Αχ παλιάτσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή