Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019

THE SHORE



Η αγάπη μου για την μουσική. Η αγάπη μου για την ψυχή της. Για την αλήθεια της που ξεδιπλώνεται σε κάθε νότα, σε κάθε λέξη και τραγουδιέται μέσα μου. Και από μέσα μου. Η αγάπη μου για εκείνους που την γράφουν και της εμφυσούν κι άλλη ζωή. Για τους Sediment Bruise και για την νέα δισκογραφική τους δουλειά IN - BETWEEN, που κυκλοφορεί από την Ikaros Records.

Και για τις ακτές που ακόμη με προσμένουν.  

Μ. Χρονιάρη



Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019

ΠΑΤΡΙΔΑ





Είναι μια χώρα που γεννιέται στο δωμάτιο. Αναδύεται από τα σπλάχνα του μάρμαρου και πιάνεται από τα έπιπλα και τους τοίχους. Γαντζώνεται επάνω στα χέρια και τα πόδια μου, μπλέκεται στα μαλλιά μου και στην γλώσσα μου καίγεται, γεμίζοντάς την με αλάτι. Γίνεται νερό που αχόρταγα πίνω, που περνάει στις φλέβες και τα αιμοφόρα αγγεία μου, ρίχνοντας φως στις κεντρικές μου αρτηρίες, καθώς στερεώνεται στα τρίσβαθα της ψυχής μου.

Στο ταβάνι μου χτίζει τον ουρανό της αγκαλιάζοντας όλα τα σύννεφα, και συμπυκνώνει τον αέρα μου σε θερμοκρασία ηφαιστείου. Νιώθω τη σιωπή της να βαθαίνει τις λέξεις μου και να τις κάνει να τρέμουν. Να δαγκώνει τα σύμφωνα διαιρώντας κάθε φωνήεν. Την μοναξιά μου να γδέρνει και να σκοτώνει την εξορία της. Να γονατίζει τους πόνους μου και να τους κάνει να σπάνε.

Είναι μια χώρα που αλλάζει το δωμάτιο. Γραντζουνάει τα τζάμια μου και χορεύει με τις κουρτίνες. Τις μέρες μου οργανώνει με ζάχαρη και γεύσεις από σοκολάτα, και τις νύχτες ρίχνεται στον γκρεμό με τα χέρια ορθάνοιχτα για να τρομάζει το τέλος. Την ταΐζω στο στόμα με μικρές μπουκιές και γλείφω γύρω απ’ τα χείλη της, για να προλάβω την ζωή της.

Έχει σώμα, φωνή και όνομα. Έχει δίψα για θαύματα και δεν φοβάται να χάσει. Στην φωτιά γιγαντώνεται και από μέσα μου βγαίνει, δυνατή και γενναία. Έχει μάτια από κυπαρίσσι και η μυρωδιά από τα χρόνια της, μου δείχνει μόνο τον δρόμο. Την κοιτάζω να έρχεται, να μεγαλώνει στον χώρο και να αγκαλιάζει το αόρατο, παίρνοντάς με μαζί της.

Δεν δειλιάζει στα τραύματα και τις ουλές μου χαϊδεύει με φροντίδα που μένει. Κι εγώ, για όλα αυτά ως αντίδωρο, δένω σφιχτά στον λαιμό μου τον σταυρό απ’ τους πόνους της.

Και της ορκίζομαι την ζωή μου.


Μαρία Χρονιάρη


Νέο κείμενο στην στήλη μου "Όταν ο λύκος είναι εδώ", στο Πολιτιστικό Magazino Ologramma. Διαβάστε κι εδώ: https://ologramma.art/patrida/?fbclid=IwAR2OL1tiAf7OOSZ12m4IzMWBmPJtC-1npui3v5EziQN-C-blRJCBNeLEPLk

Κυριακή 25 Αυγούστου 2019

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ - ΑΓΕΝΝΗΤΗ ΓΗ


Τέχνη είναι εκείνο το ευρύ πεδίο όπου όλα μπορούν να συμβούν. Όλα μπορούν να συνυπάρξουν, να επηρεάσουν, να συνομιλήσουν. Όταν η ποίηση εμπνέει και αγγίζει τον εικαστικό, προτρέποντάς τον να δημιουργήσει ένα έργο, αυτομάτως το ποίημα αναγεννάται κάτω από ένα άλλο τόσο ψυχικό όσο και οπτικό πρίσμα. Αυτό συνέβη και με το ποίημά μου "Ανακινώντας το φως" από την ποιητική συλλογή μου "Αγέννητη γη" Εκδ. Σοκόλη 2017. 

Η συμπαρουσίαση ποιημάτων και εικαστικών έργων με συνδετικό κρίκο την αναφορά τους στο σώμα, δημιουργήθηκε με αφορμή την διατομική έκθεση "Έσω Σώμα" της Χαρούλας Νικολαϊδου και της Χριστίνας Παπαϊωάννου, που παρουσιάστηκε στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου Κρήτης

Παραθέτω τον πίνακα της Χριστίνας Παπαϊωάννου - "Amorioton" , 160x192cm, Ακρυλικά, λαδοπαστέλ, μολύβι και ξυλομπογιά σε καμβά 2019 - και περισσότερες λεπτομέρειες στον σύνδεσμο που ακολουθεί. Ευχαριστώ πολύ για την τιμή τον Δημήτρη Λάμπρου, εικαστικό και επιμελητή της έκθεσης.


Ανακινώντας το φως

Κάθε φορά που λείπεις
σκύβω μέσα μου για να σε βρω
Στο σημείο που φέγγει

αναγνωρίζω το σώμα σου

Δεν υπάρχει στιγμή
χωρίς να ξέρω που είσαι

Μ. Χρονιάρη, "Αγέννητη γη", εκδ. Σοκόλη 2017






Πέμπτη 11 Ιουλίου 2019

Θέλγ-εισί




Η επιθυμία έχει σώμα, φωνή και όνομα. Μάτια κόκκινα απ’ την αϋπνία και χείλη δαγκωμένα απ’ τη φωτιά. Τις νύχτες κάνει τα σεντόνια να ιδρώνουν και το πρωί σκίζει τα αποτυπώματα που έμειναν καρφωμένα. Η επιθυμία είναι λέξεις και άρωμα. Είναι μάτια που σε θερίζουν και χέρια που σε κρατούν. Έχει νύχια που ξεσκίζουν τη σάρκα σου κι ύστερα την φτύνει για να την γεννήσει ξανά.

Είναι νερό που σε πνίγει και χάνεσαι, μόνο για να σε σώσει. Ξεγυμνώνει τα λάθη σου και σε αφήνει εκτεθειμένο στο φως. Η επιθυμία είναι αίμα και σίδερο. Κάνει τις φλέβες σου να λυγίζουν και ρουφάει το οξυγόνο σου για να σε δει να πονάς. Κρατάει τσίλιες την άνοιξη και τον χειμώνα πέφτει και καίγεται, φτάνει να της μιλήσεις.

Σε γκρεμούς γκρεμίζεται να σπαρταράει το κορμί σου και μετά ανασταίνεται, για να την δεις να πεθαίνει. Σε τυλίγει σαν θάλασσα και σαν έρημος χάνεται, αχανής και γενναία. Κι όταν δεν την κοιτάς, καταστρώνει το μέλλον σου σε τοπία πνιγμένα. Σε πετάει ψηλά και σε πιάνει. Σου ορμάει με δύναμη και δαγκώνει με λύσσα.

Σπάει όλα τα σύνορα, ανατινάζει βουνά, και με οργή πυρώνει το μέσα σου, όταν αρνείσαι να την αγγίξεις. Σε χλευάζει όταν δεν την δέχεσαι και ξαπλώνει δίπλα σου όταν κλαις και λυπάσαι. Η επιθυμία είναι όαση και η ειρωνεία της αλήθειας πως εσύ την ορίζεις. Μανιασμένα μακριά τρέχει όταν την ψάχνεις και επιστρέφει στα γόνατα να ζητήσει συγγνώμη.

Ξέρει να γδέρνει τη γλώσσα σου και να τρυπάει την καρδιά σου. Είναι καρφί και σταυρός και μαρτύριο. Είναι η θέωση και η πληγή της. Γραπώνεται πάνω σου και τα κοντέρ μηδενίζει. Ο παραβάτης νόμος σου, η φυλακή σου και τα κλειδιά της. Είναι η γεύση, το φιλί και το όνειρο.

Είναι μόνο εσύ. Και η αναπνοή μου που κόβεται κάθε που καίω μαζί σου.

Μαρία Χρονιάρη

Κείμενο από την στήλη μου "Όταν ο λύκος είναι εδώ" στο Πολιτιστικό Magazino Ologramma. Δείτε κι εδώ: https://ologramma.art/thelg-eisi/?fbclid=IwAR0SChtFZw_ZOxPbXmuq3tfG3WQmsn2pqb0bLAoTlk4Q1WnuqWX6354aKPw

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2019

Η ΣΕΛΗΝΗ ΕΣΥ



Όταν γεμίζει η Σελήνη δείχνει πάντα μόνο εσένα. Η εκπομπή της Δευτέρας 17 Ιουνίου 2019 παρέα με την πρώτη πανσέληνο του καλοκαιριού. Που όπως πάντα την είδαμε από την πλευρά της Εκάτης.

Καλή ακρόαση! 




Κυριακή 23 Ιουνίου 2019

DREAM CATCHER


Να φοράς τα όνειρα και να γράφεις επάνω σου τις παγίδες. Η εκπομπή της Δευτέρας 10 Ιουνίου, διαθέσιμη στο Mix Cloud.

Καλή ακρόαση.




Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ



Στη νύχτα του κόσμου, να είσαι τα φτερά που θα με βγάζουν πάντα στο φως. Στην πλευρά της Εκάτης. Η εκπομπή της Δευτέρας 3 Ιουνίου 2019, διαθέσιμη στο mixcloud.

Καλή ακρόαση!



Κυριακή 9 Ιουνίου 2019

I CRAVE FOR YOU


Να μου μιλάς με μουσική για να σε ακούει καλύτερα η ψυχή μου. Εκεί, στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης που μόνο η Εκάτη βασιλεύει τη ζωή. Η εκπομπή της Δευτέρας 27 Μαϊου 2019.

Καλή ακρόαση!




Σάββατο 1 Ιουνίου 2019

ΑΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΕΝΝΗΤΗ ΓΗ


Την Τετάρτη 29 Μαϊου έπεσε η αυλαία για την παράσταση "Αγέννητη γη" στο Θέατρο ΜΠΙΠ στην Κυψέλη. Έναν μονόλογο που έγραψα βασισμένο στην ομότιτλη ποιητική συλλογή μου, που κυκλοφορεί από τις Εκδ. Σοκόλη. 

Ήταν ένα μοναδικό ταξίδι για όλους τους συντελεστές της, ένας χώρος μνήμης γεμάτος από την αγάπη και την αποδοχή του κοινού. Την δική σας. Και είμαστε όλοι και όλες ευγνώμονες. Το ταξίδι της θα συνεχίσει σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν την επόμενη θεατρική σεζόν. 

Σας ευχαριστούμε από καρδιάς! Στον σύνδεσμο που ακολουθεί, μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές που έδωσαν στο Αθηνόραμα, μερικοί από τους θεατές της.  https://www.athinorama.gr/theatre/performanceratings.aspx?id=10064775






Παρασκευή 24 Μαΐου 2019

Η UNESCO ΤΙΜΗΣΕ ΤΗΝ ΑΓΕΝΝΗΤΗ ΓΗ


Την Τετάρτη 22 Μαϊου 2019 είχαμε την χαρά να βραβεύσει την παράσταση "Αγέννητη γη" ο Πρόεδρος του Ομίλου UNESCO Πειραιώς και Νήσων. Σε ένα κατάμεστο για ακόμη μία παράσταση θέατρο, με ένα κοινό γεμάτο από έντονη συγκινησιακή φόρτιση, ακούσαμε λόγια που δικαίωσαν την προσπάθειά μας και την ψυχή που έχουμε βάλει όλοι οι συντελεστές. 

Ευχαριστούμε πολύ την UNESCO τόσο για την τιμή της βράβευσης, όσο και για το γεγονός ότι έχει πάρει υπό την αιγίδα της την παράστασή μας. 




Πέμπτη 16 Μαΐου 2019

ΑΓΕΝΝΗΤΗ ΓΗ - ΠΟΙΗΣΗ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ




Η ιστορία μίας γυναίκας γίνεται η ιστορία όλων εκείνων που αγάπησαν το όνειρο που αποδείχτηκε εφιάλτης. Θεατρικός μονόλογος βασιζόμενος στην ομότιτλη ποιητική συλλογή της Μαρίας Χρονιάρη, έχοντας προκύψει από σύνθεση τμημάτων των ποιημάτων της, που έρχονται για να δώσουν ζωή στην εξομολόγηση μίας άλλης Μαρίας, στο θεατρικό σανίδι αυτή τη φορά.

 Απαιτητικό το εγχείρημα της μεταφοράς του ποιητικού λόγου επί σκηνής, η ύπαρξη όμως της ίδιας της ποιήτριας, όχι μόνο στο κείμενο αλλά και στη σκηνοθεσία της παράστασης, αφήνει την αίσθηση μίας διαφορετικής εμπειρίας από εκείνης των ποιημάτων, παραμένοντας, συνάμα, το ίδιο οικεία.

 Κοινές συνισταμένες, πέρα από την ίδια τη δημιουργό, το θέμα της βασανισμένης γυναικείας ψυχής και ο ρυθμός, που, περίτεχνα, καταφέρνει το έργο να μεταδώσει στο θεατή μέσα από την κίνηση, τον λόγο και τον ήχο. Η ροή των λέξεων ανάμεσα στις "σιωπές" της μουσικής και η ερμηνεία της Μαρίας Μπούρλη, η οποία ισορροπεί με επιτυχία τις ανισορροπίες της πρωταγωνίστριας, με τη ζωή της να μετατρέπεται σε έναν καθημερινό "θάνατο" που ποτέ δεν έρχεται, "γεφυρώνουν" ποίηση και θέατρο με τρόπο μοναδικό.

Μυσταγωγική ατμόσφαιρα σε μία παράσταση που απευθύνεται στο συναίσθημα και τις αισθήσεις, επιχειρώντας να μεταδώσει τις αδιέξοδες ελπίδες, τον πόνο και τη λύτρωση των ψυχών εκείνων οι οποίες, έχοντας χάσει τον εαυτό τους, βρίσκουν ως μόνη διέξοδο το να "πεθάνουν" για να τον ξαναβρούν.

 Το αποτέλεσμα ιδιαίτερο, απευθύνεται αποκλειστικά σε κοινό που είναι εξοικειωμένο με τον ποιητικό λόγο και μπορεί να βιώσει ψυχοσυναισθηματικά μία παράσταση. Αν και η ίδια η δημιουργός δήλωσε σε συνέντευξη στην Εύα Κακλειδάκη πως αντιμετώπισε το κείμενο αποκομμένη συναισθηματικά από αυτό, σαν μια ιστορία που έχει συμβεί σε κάποιον άλλο, είναι τέτοια η απόδοση και η δυναμική των λέξεων που δύσκολα αποφεύγονται οι συσχετισμοί με την ποιητική συλλογή και οι πιο προσωπικοί συνειρμοί.

Όπως στην ποίηση έτσι και στο έργο η συμβολική σημασία της γλώσσας του, αφήνει την ερμηνεία της εμπειρίας στην υποκειμενική κρίση του θεατή, ένδειξη πως το εγχείρημα της θεατρικής μεταφοράς πέτυχε το στόχο του, διατηρώντας το πνεύμα της Αγέννητης Γης σε μία ξεχωριστή δημιουργία.

Νίκος Πράσσος 

Διαβάστε την κριτική του Νίκου Πράσσου και στο Πολιτιστικό Μαγκαζίνο Paspartou https://paspartou.gr/nikos-prassos/agenniti-gi


         Φωτογραφίες: Κώστας Ηλιάκης, Χάρης Τσιλόπουλος, Μανόλης Μπαρδάνης

Το βιβλίο Αγέννητη γη κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σοκόλη

Κυριακή 5 Μαΐου 2019

ΑΓΕΝΝΗΤΗ ΓΗ - Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ




Το έργο είναι ένας θεατρικός μονόλογος, βασισμένος στην ομότιτλη ποιητική συλλογή της Μαρίας Χρονιάρη. Η Αγέννητη γη είναι μια γυναίκα, που αυτο-χειρουργείται μπροστά στον μαύρο καθρέφτη. Τον εξιλεωτή και αυτουργό της. Το δικό της είδωλο έχει από καιρό μεταλλαχτεί σε κάτι ουδέτερο, ανάμεσα σε εκείνον και εκείνη. Υπαρκτή και μη υφιστάμενη, διενεργεί την τελετουργία της λύτρωσης. Στέκεται μπροστά του –και με την εξουσία του λύκου που επιβίωσε από τις σφαίρες του κυνηγού– επιδεικνύει τις πληγές, τις συρραφές, τις τομές, τρέμοντας μέσα της να μην ξαναματώσουν, θριαμβεύοντας για κάθε δευτερόλεπτο που παραμένουν κλειστές. Τίκτει όλα εκείνα που επιμένουν, ουρλιάζοντας ζωή. Η Αγέννητη γη είναι μια Μαρία, που δεν γεννήθηκε ακόμη, που ήδη έζησε όσα θα ζήσει, μετά τη γέννησή της.

Η Αγέννητη γη, ήταν μια γυναίκα που μίλαγε ποιήματα.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Θέατρο ΜΠΙΠ
Αγίου Μελετίου 25 & Κυκλάδων, Κυψέλη
τηλέφωνο κρατήσεων: 2130-344074
beepkipseli.webnode.gr
facebook ΜΠΙΠ

«ΑΓΕΝΝΗΤΗ ΓΗ»
της Μαρίας Χρονιάρη
Έναρξη Τετάρτη 8 Μαΐου και 15/5, 22/5, 29/5 στις 21.00

Κείμενο: Μαρία Χρονιάρη
Σκηνοθεσία-Φωτισμοί: Μαρία Χρονιάρη
Ηθοποιός: Μαρία Μπούρλη
Μουσικός σκηνής: Σοφία Κάκκου
Μουσική παράστασης: Once Upon A Winter
Φωτογραφίες: Χάρης Τσιλόπουλος, Μανόλης Μπαρδάνης

Διάρκεια: 60 λεπτά
Είσοδος: 12 ευρώ, 8 ευρώ μειωμένο (άνεργοι και φοιτητές), 5 ευρώ οι ατέλειες

Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της Unesco Πειραιώς και Νήσων, του Ε.Π.Ο.Κ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων Ελλάδας) και των Εκδ. Σοκόλη. Η ποιητική συλλογή Αγέννητη γη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σοκόλη

Χορηγοί Επικοινωνίας: 




Φωτογραφία: Μανόλης Μπαρδάνης


Τρίτη 30 Απριλίου 2019

H "Αγέννητη γη" ήταν εκείνη που έκανε την επιλογή να ανέβει στο θέατρο



Φωτογραφία: Άννα Μαρινάκη

Συνέντευξη στην Εύα Κακλειδάκη, μια εβδομάδα πριν από την πρεμιέρα της παράστασης "Αγέννητη γη" στο Θέατρο ΜΠΙΠ.




Η Αγέννητη Γη που κυκλοφορεί από τις εκδ. Σοκόλη, είναι η τρίτη σου ποιητική συλλογή. Γιατί επέλεξες αυτό το βιβλίο να ανέβει στη θεατρική σκηνή και πώς προέκυψε η ιδέα να γίνει θεατρικό;

Η Αγέννητη γη είναι η τρίτη μου προσωπική ποιητική συλλογή, γιατί υπάρχει και άλλη μία συμμετοχή μου σε συλλογική. Και είναι το πιο αγαπημένο μου από τα συνολικά πέντε βιβλία μου. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, το βιβλίο ουσιαστικά επέλεξε να γίνει το ανέβασμα όχι εγώ. Στις σελίδες του υπάρχουν 58 ποιήματα, όπου το καθένα λέει μία ιστορία και όλα μαζί, διηγούνται την προσωπική μου αλήθεια. Τα όσα βίωσα, τον τρόπο με τον οποίο τα αντιμετώπισα και στάθηκα απέναντί τους και την κατάληξη. Να βγω δυνατή και γεμάτη ζωή και να προχωρήσω. Μια απάντηση σε πολλά και πολλούς. Οφειλόμενη και απολύτως αδιαμφισβήτητη.

Όσον αφορά το ανέβασμά του στη σκηνή, να σου πω ότι πρόκειται για έναν καθαρά θεατρικό μονόλογο, βασισμένο όμως στα ποιήματα. Το κείμενο προέκυψε έπειτα από πολλή και δύσκολη πνευματική εργασία, καθώς έπρεπε να κάνω τη σωστή επιλογή ποιημάτων, να τα αποκόψω από το κυρίως σώμα τους, να τα ενώσω με άλλα και να τα αναδιαμορφώσω σε πεζό λόγο, διατηρώντας όμως τον λυρισμό, τη μουσικότητα και το μέτρο τους. Έγραψα ουσιαστικά ένα νέο βιβλίο.

Όπως προανέφερα, η Αγέννητη γη ήταν εκείνη  που έκανε την επιλογή να ανέβει στο θέατρο και με οδήγησε στη μεταφορά της. Η ιδέα γεννήθηκε όταν κατάλαβα πως όσα εκτυλίσσονται ως ζωή και ιστορία ανάμεσα στις γραμμές της, ήταν τόσο αυτόνομα αλλά συνάμα τόσο δεμένα μεταξύ τους, που μου έδιναν την δυνατότητα να χτίσω στη σκηνή το περιβάλλον της.

Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζεις σκηνοθετώντας το βιβλίο σου;

Είναι η δεύτερη φορά που σκηνοθετώ βιβλίο στο θέατρο. Η πρώτη ήταν το 2011, όμως εκεί είχα να κάνω εξ αρχής με πεζογραφία. Και φυσικά δεν είχα καμία εμπλοκή όσον αφορούσε το γράψιμό του. Είναι στη φύση μου να προκαλώ τις προκλήσεις, να τις γεννώ αν θες με κάποιο τρόπο. Δημιουργώ το κίνητρο για να με πηγαίνω πνευματικά αλλά και συναισθηματικά ένα βήμα παραπέρα. Το μικρόβιο της τέχνης δεν με αφήνει να κάτσω ήσυχη και το ευχαριστώ!

Εν προκειμένω έπρεπε να αντιμετωπίσω το κείμενο αποκομμένη συναισθηματικά από αυτό,
σαν μια ιστορία που έχει συμβεί σε κάποιον άλλο και της εμφυσώ ζωή επί σκηνής. Αρχικά έκανα μια πολύ μεγάλη συζήτηση με τον εαυτό μου, σχετικά με το κατά πόσον μπορώ να σταθώ επάξια απέναντι σε αυτό και να το αντιμετωπίσω απόλυτα επαγγελματικά, όπως θα έκανα με οποιοδήποτε άλλο γραπτό είχα μπροστά μου. Όταν πήρα το πράσινο φως από τα συναισθήματα και το μυαλό μου, ήξερα πως μόνο εγώ μπορούσα να δώσω τις πραγματικές διαστάσεις και το όλον του βιβλίου.

Από την πρώτη πρόβα μας με την ομάδα μου δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα, γιατί όλα ήταν εντελώς και απόλυτα ξεκάθαρα μέσα μου. Η σκηνοθέτης και η ποιήτρια ήταν το ίδιο αλλά ταυτόχρονα διαφορετικό πρόσωπο. Κύριο και πρωταρχικό μου μέλημα ήταν και παραμένει, να δοθεί στο κοινό η ουσία μέσα από την ερμηνεία, τις λέξεις και το στήσιμο. Να μεταφερθεί η εσωτερική ατμόσφαιρα του κειμένου. Και πιστεύω πως το έχουμε καταφέρει.

Πόσο εύκολο είναι να ανέβει στο θεατρικό σανίδι μία ποιητική συλλογή;

Ειλικρινά θα σου απαντήσω πως δεν είναι ούτε εύκολο αλλά ούτε και δύσκολο. Έχει να κάνει πιστεύω με τον άνθρωπο που σκηνοθετεί, αλλά και το όραμα που γεννάει μέσα του, αυτό το οποίο διαβάζει. Ίσως βέβαια να σου απαντώ έτσι, διότι εμπλέκομαι και στη γραφή και στη σκηνοθεσία αυτής της παράστασης, που ενώ δεν είναι αμιγώς ανέβασμα ποιημάτων, εν τούτοις βασίζεται σε αυτά.

Τι είναι αυτό που θες να επικοινωνήσεις στο κοινό;

Θέλω να τους κάνω κοινωνούς της σφαγής που έχει συντελεστεί σε αυτό το βιβλίο και που την αλήθεια της αλλά και τις πραγματικές της διαστάσεις, μόνο εγώ τις γνωρίζω, όπως γράφω και σε ένα από τα ποιήματα. Μιας σφαγής που καθημερινά συντελείται στις ζωές πολλών ανθρώπων και δεν μπορούν να μιλήσουν γι’ αυτήν. Για την ψυχική, πνευματική, λεκτική και σωματική βία που μπορεί να υφίστανται – ιδιωτικά ή δημόσια - και στέκονται με την αξιοπρέπεια της σιωπής μόνοι τους, απέναντι στον όποιο δυνάστη τους. Από την έκδοσή του και μέχρι και τώρα που μιλάμε Εύα, πολλοί αναγνώστες μου έχουν γράψει αλλά και δια ζώσης μου έχουν πει, για το πόσο συγγενείς αισθάνονται με αυτά τα ποιήματα. Και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία για μένα.

Το κείμενο που προέκυψε είναι μια γυναίκα, που αυτο-χειρουργείται μπροστά στον μαύρο καθρέφτη. Τον εξιλεωτή και αυτουργό της. Το δικό της είδωλο έχει από καιρό μεταλλαχτεί σε κάτι ουδέτερο, ανάμεσα σε εκείνον και εκείνη. Υπαρκτή και μη υφιστάμενη, διενεργεί την τελετουργία της λύτρωσης. Στέκεται μπροστά του –και με την εξουσία του λύκου που επιβίωσε από τις σφαίρες του κυνηγού– επιδεικνύει τις πληγές, τις συρραφές, τις τομές, τρέμοντας μέσα της να μην ξαναματώσουν, θριαμβεύοντας για κάθε δευτερόλεπτο που παραμένουν κλειστές. Τίκτει όλα εκείνα που επιμένουν, ουρλιάζοντας ζωή. Η Αγέννητη γη είναι μια Μαρία, που δεν γεννήθηκε ακόμη, που ήδη έζησε όσα θα ζήσει, μετά τη γέννησή της.

Η Αγέννητη γη, ήταν μια γυναίκα που μίλαγε ποιήματα.


Δε βλέπουμε συχνά ποιητικές συλλογές να παίζονται στο θέατρο. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

Είναι αλλιώς να θέτεις επί σκηνής ένα ηθοποιό και να τον καλείς να ερμηνεύσει πρόζα, αλλιώς σε θεατρικό αναλόγιο και εντελώς διαφορετικό να τον οδηγείς να υποδυθεί έναν ρόλο, που προκύπτει από τις λέξεις ενός ποιήματος. Γιατί η ποίηση είναι παλμός, είναι αιμορραγία του ποιητή και μέσω των λέξεων μεταφέρει συναισθηματικά αυτή τη ροή αίματος. Είναι τόπος ζωής και πληγής η ποίηση. Σωματοποιεί τον ψυχικό πόνο με τρόπο τόσο λιτό μα βαθιά ουσιαστικό, γιατί σε βάζει σε μονοπάτια  εσωτερικότητας πολλές φορές δίχως να το συνειδητοποιείς, τη στιγμή που συμβαίνει. Δύσκολο είδος γραφής αλλά κατά την γνώμη μου το κορυφαίο.

Όπως σου είπα και πριν μου αρέσουν οι προκλήσεις, οπότε ακόμη κι αν δεν ήταν δικό μου θα τολμούσα τη μεταφορά, γιατί προέρχομαι από την πλευρά του ποιητή. Και έχω σπουδάσει εικόνα και σκηνοθεσία. Βρίσκομαι σε όλο το φάσμα ενεργά μέσα σε αυτό. Φυσικά παίζει σπουδαίο και σημαντικό ρόλο, να βρεις τον κατάλληλο ηθοποιό, να υπάρξει αμοιβαία εμπιστοσύνη, κοινό όραμα και να βρεθεί ο τρόπος μέσω του οποίου θα γίνει η μεταφορά, δίχως στο παραμικρό να χάσει ή να εκπέσει η ουσία των ποιημάτων. Και είμαι πολύ ευγνώμων στην ηθοποιό Μαρία Μπούρλη, που από την πρώτη στιγμή συναισθάνθηκε, κατανόησε και με πολλή μεγάλη προσήλωση και δική της εσωτερική δουλειά, κατάφερε να αποδώσει με σαφήνεια αυτό που είχα στο μυαλό μου. Και φυσικά ευγνώμων και στην μουσικό μου επί σκηνής Σοφία Κάκκου, που έχει έναν πολύ ιδιαίτερο και εξίσου σημαντικό και πρωταγωνιστικό ρόλο να φέρει εις πέρας.


Aν σου ζητούσα να περιγράψεις με τρεις λέξεις τη συγκεκριμένη δουλειά σου ποιες θα ήταν αυτές;

Εύα μου θα σε στεναχωρήσω, γιατί δεν μπορώ να βρω όχι τρείς αλλά ούτε περισσότερες, για να μπορέσω να σου περιγράψω αυτό που έχουμε δημιουργήσει. Είναι τόσο βαθύ μέσα μου και τόσο απύθμενα πηγαίο, που ό,τι και αν πω ή γράψω, νιώθω πως θα το μικρύνω. Και δεν του αξίζει.

Ο Τζον Γουέιν έχει πει πως «η ποίηση σε σχέση με την πρόζα είναι ό,τι ο χορός σε σχέση με το περπάτημα».  Ποια είναι η γνώμη σου;

Αλήθεια έχει πει κάτι τέτοιο; Δεν το γνώριζα, αλλά θα συμφωνήσω. Παιδιόθεν η ποίηση με τραβούσε σαν μαγνήτης από το κέντρο της ψυχής μου. Ήταν και παραμένει για μένα ο ομφαλός της γης. Ασκούσε επάνω μου μια μαγική δύναμη και με έκανε να δραπετεύω σε σύμπαντα. Μου τραγουδούσαν οι λέξεις της κάτι, που μόνο εγώ μπορούσα να ακούω. Και παρότι γράφω και πεζά και έχω εκδώσει και συλλογή πεζών κειμένων, τις νότες της ψυχής μου μόνο η ποίηση μπορεί να τις αποδώσει. Αν δεν ήταν η ποίηση και η μουσική, νιώθω πως δεν θα μπορούσα να βρω εύκολα τη θέση μου σε αυτόν τον κόσμο.


Αν μου επιτρέπεις πριν κλείσουμε, θα ήθελα και δημόσια να ευχαριστήσω την UNESCO Πειραιώς και Νήσων και τον Ε.Π.Ο.Κ. (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων) που μου κάνουν την μεγάλη τιμή να έχουν υπό την αιγίδα τους την παράσταση. Τις Εκδ. Σοκόλη και ιδιαίτερα την εκδότριά μου Αθηνά Σοκόλη, που από την πρώτη στιγμή που πήρε στα χέρια της τα ποιήματα τα αγάπησε, και όχι μόνο με συμπεριέλαβε στην σπουδαία αυτή εκδοτική οικογένεια, αλλά στέκεται πάντα δίπλα σε κάθε εγχείρημά μου, με πίστη και σεβασμό σε μένα. Αυτό μου δίνει τη δύναμη να συνεχίζω. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Θέατρο ΜΠΙΠ και την Χριστίνα Χριστοφή, στον φωτογράφο Μανόλη Μπαρδάνη για τις φωτογραφίες, τον αγαπημένο μου, επίσης φωτογράφο Χάρη Τσιλόπουλο για την φωτογραφία του εξωφύλλου του βιβλίου αλλά και της αφίσας. Τον υπέροχο μουσικό και καλό μου φίλο Once Upon A Winter - κατά κόσμον Ηλία Κακάνη, για την χαρά και την τιμή να έχω δική του μουσική αποκλειστικά για την παράσταση και όλους τους χορηγούς επικοινωνίας που μας στηρίζουν. Τέλος ευχαριστώ τις δύο υπέροχες γυναίκες - που δίχως αυτές τίποτα δεν θα μπορούσε να είχε γίνει -  την ηθοποιό Μαρία Μπούρλη και τη μουσικό επί σκηνής Σοφία Κάκκου για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν και την άριστη συνεργασία μας. Είμαι ευγνώμων σε όλους και όλες.

 Φωτογραφίες: Χάρης Τσιλόπουλος, Μανώλης Μπαρδάνης


Διαβάστε κι εδώ:



Πέμπτη 25 Απριλίου 2019

ΤΑ ΘΕΙΑ ΠΑΘΗ




"'Eνιωσε φοβερούς πόνους στα χέρια, στα πόδια και στην καρδιά του· ξεθάμπωσαν τα μάτια του, είδε το αγκάθινο στεφάνι, τα αίματα, το σταυρό, και μέσα στο σκοτεινιασμένον ήλιο δύο χρυσοί χαλκάδες στραφτάλισαν και δύο σειρές κοφτερά κάτασπρα δόντια· δροσερό περιπαιχτικό γέλιο ακούστηκε, χαλκάδες και δόντια αφανίστηκαν,απόμεινε ο Iησούς κρεμασμένος στον αγέρα, μόνος.

Τίναξε το κεφάλι κι ολομεμιάς θυμήθηκε πού βρίσκουνταν, ποιός ήταν και γιατί πονούσε. Άγρια αδάμαστη χαρά τον συνεπήρε, όχι, όχι δεν ήταν άναντρος, λιποτάχτης, προδότης, όχι, όχι ήταν καρφωμένος στον σταυρό, τίμια στάθηκε ως το τέλος, κράτησε το λόγο του, μια αστραπή, τη στιγμή που φώναξε "Ηλί! Ηλί!" και λιποθύμησε,τον άρπαξε ο Πειρασμός και τον πλάνεσε, ψέματα οι χαρές, οι παντρειές, τα παιδιά.

Ψέματα τα χούφταλα, ξευτιλισμένα γεροντάκια, που τον φώναζαν άναντρο, λιποτάχτη,προδότη. Όλα, όλα φαντάσματα του Πονηρού! Ζουν και βασιλεύουν οι Μαθητές του, πήραν τις στεριές και τις θάλασσες και διαλαλούν το Καλό Μαντάτο.

Τα πάντα έγιναν όπως πρέπει,δόξα σοι ο Θεός! Έσυρε φωνή θριαμβευτικιά: -Τετέλεσται! κι ήταν σα να λεγε: Όλα αρχίζουν."

Ν.Καζαντζάκης (απόσπασμα από το βιβλίο "Ο Τελευταίος πειρασμός")

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα, σε όλους.


Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

Infinitum







Αυτό το ποίημα ξεκίνησε
για να πει το τέλος
μιας ιστορίας
που άρχισε χωρίς να έχει τέλος

Γιατί κανένα τέλος
δεν είναι δυνατό να υπάρξει
σε μια ιστορία που το μόνο
που ξέρει
είναι να αρχίζει αδιάκοπα

Μη γνωρίζοντας

πως για να τελειώσει
πρέπει να φτάσει στο τέλος
Κάτι που σε αυτή την ιστορία
δεν θα συμβεί

Ποτέ

Κι αυτό γιατί μόνο αρχή
μπορεί να υπάρχει
στην ιστορία αυτή

Γιατί ιστορίες σαν κι αυτή
έχουν ένα αέναο τέλος

που είναι πάντα αρχή

Άρα αυτό το ποίημα
δε θα γραφτεί

ποτέ

Μ. Χρονιάρη, ποίημα από την ποιητική συλλογή "Αγέννητη γη", εκδ. Σοκόλη

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2019

ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ




Την Δευτέρα 18 Μαρτίου, δύο νύχτες πριν την πανσέληνο, πήραμε αγκαλιά τους υπέροχους φόβους μας και με τη δύναμη της ψυχής και της Εκάτης, κοιταχτήκαμε στον καθρέφτη μας. Τον έξω αλλά και τον έσω. Και με συντροφιά τη μουσική, δημιουργήσαμε για άλλη μια νύχτα, απέθαντη ζωή.

Καλή ακρόαση! 




Τρίτη 12 Μαρτίου 2019

ΑΓΕΝΝΗΤΗ ΓΗ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ - ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ


Οι λέξεις, είναι το οξυγόνο μου. Και τις ευγνωμονώ που με βοηθούν, να εκφράζω την ψυχή μου. Είναι μεγάλη τιμή, ομότεχνοι, να αναγνωρίζουν την αξία και τη σημασία τους και να τις τιμούν. Μια τέτοια τιμή μου έκανε ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου, καθώς με συμπεριέλαβε στην ανθολογία που φτιάχνει, επιλέγοντας ποιήματα από τα τρία προσωπικά μου ποιητικά βιβλία - καθώς το τέταρτο είναι συλλογικό έργο -.

Τον ευχαριστώ για την τιμή αυτή, τον σεβασμό και την εκτίμηση. Δείτε εδώ:

http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/search/label/%CE%A7%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%B7%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019

Η "ΑΓΕΝΝΗΤΗ ΓΗ" ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΗΤΗΣ

Φωτογραφία Εξωφύλλου: Χάρης Τσιλόπουλος


Η "Αγέννητη γη" εκδ. Σοκόλης, ταξιδεύει στις ψυχές των αναγνωστών της και συνεχίζει να αγαπιέται. Ένα βιβλίο μου, που του χρωστάω πολλά και το ευγνωμονώ που με περίμενε να ανθίσω. Μιλήσαμε για τα ποιήματα που περιέχει, με τον ραδιοφωνικό παραγωγό Κώστα Ηλιάκη το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019, στην εκπομπή του "Μερικοί το προτιμούν Σάββατο. Τον ευχαριστώ για την ωραία συζήτηση και την τιμή της πρόσκλησης.

Καλή ακρόαση!



Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2019

ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΦΩΤΕΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ



Στα σκοτεινά σημεία μάθε να αναζητάς το πιο μεγάλο φως μου.  Εκεί που η αλήθεια φανερώνεται γυμνή, για να τη δεις και να την μάθεις. Νύχτες Εκάτης.

Καλή ακρόαση.





Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ



Την ώρα που η νύχτα βάθαινε, την ώρα που η ζωή μετρούσε τα θύματά της, η Εκάτη έβλεπε από ψηλά να αλλάζουν τα χρώματα των ανθρώπων. Νύχτα με ποίηση των σωμάτων, με φωνή των λέξεων κι εσένα να υπάρχεις μέσα σε όλα αυτά. Κυρίαρχα.

Καλή ακρόαση!




Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019

Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ


Πρεμιέρα εχθές για την εκπομπή. Σε μια νύχτα γεμάτη με τη σιωπή του δρόμου, η Εκάτη άλλαξε τη ροή και έδωσε το παρόν. Και τα είπε, όλα.

Καλή ακρόαση!