Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ






Την Τρίτη 1η Νοεμβρίου 2016, υποδεχτήκαμε την έλευση του μήνα με την Θέκλα Τσελεπή, στην εκπομπή της "Καθόμαστε στο Κόκκινο", στον ραδιοφωνικό σταθμό "Στο Κόκκινο". Μιλήσαμε για πολλά αλλά κυρίως για τους ανθρώπους. Γι' αυτό που είναι, για όσα δεν είναι και για όλα εκείνα που εν δυνάμει μπορούν. Συνοδεία μουσικής, αλλά και αποσπασμάτων από την ποιητική μου συλλογή "Η σκιά μου κι εγώ", εκδ. Απόπειρα 2014. Ήταν ένα υπέροχο βράδυ, γεμάτο με αγάπη, λύκους και φως, αλλά και με περίσσευμα δύναμης για όσα ακολούθησαν. Και για τη ζωή που ξημέρωσε ακόμη μια φορά.

Καλή ακρόαση!


Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΟΞΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ






 Από θεούς και ανθρώπους μισημένοι,
σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,
μαραίνονται οι Βερλέν· τους απομένει
πλούτος η ρίμα πλούσια και αργυρή.
Οι Ουγκό με «Τιμωρίες» την τρομερή
των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.

Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι,
και αν οι Μποντλέρ εζήσανε νεκροί,
η Αθανασία τους είναι χαρισμένη.
Κανένας όμως δεν ανιστορεί
και το έρεβος εσκέπασε βαρύ
τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.
Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.

Του κόσμου η καταφρόνια τους βαραίνει
κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι και ωχροί,
στην τραγική απάτη τους δοσμένοι
που κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί,
παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.
Μα ξέροντας πως όλοι τους ξεχνούνε,
νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.

Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:
«Ποιος άδοξος ποιητής» θέλω να πούνε
«την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι;»


Κώστας Καρυωτάκης, Νηπενθή, 1921