ΑΝΥΠΝΥΑ

Τις νύχτες

Όταν κοιμάται το νερό

Τρυπώνω μέσα μου

Να βρω τα χαμένα

Πως ζωγραφίζει κανείς την ψυχή;

Ποιο χέρι μοίρας

Μοιράζει τις ώρες;

Κανένα γιατί

Δεν υπάρχει στ’ αλήθεια

Καμία γιορτή

Δεν ανάβει τα φώτα

Εντός

Μόνο κάτι μικρές

Αστραπές κι ένα μπλε χιόνι

Σε κόκκινα σπασμένα δάχτυλα

Μπορούν να σου δείξουν

Τον δρόμο

Κι αν είσαι αρκετά τυχερός

Ίσως κερδίσεις

Το δικαίωμα της τελευταίας λέξης

Πριν το οριστικό τέλος

Εκείνου του ήρωα

Που ήθελε να σου μοιάσει

Μαρία Χρονιάρη

 (από την νέα ποιητική συλλογή μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ", που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)