Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013
ΠΟΤΕ
Έχω ξεχάσει
Τον ήχο της φωνής
μου
Οι ερωτήσεις μου
Δεν επιδέχονται πια
απαντήσεις
Όλα καταργήθηκαν
Σε μια μάταιη
προσπάθεια
Να φτάσω
Το φως
Μαρία Χρονιάρη (από το βιβλίο μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ" που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)
Η "προσπαθεια" ειναι αποσταση,το "να φτασω" ειναι αποσταση. Απο τη χαραμαδα αυτη ξεχειλιζουν ολα τα αισθηματα... Η ρωγμη της ψυχης... Καλη Ανοιξη,Μαρια.
Κι αρρωσταίνω από την ίδια συνταγή
ΑπάντησηΔιαγραφήπου δε βρίσκει αυτός ο κόσμος
στη ζωή μου εφαρμογή.
Καλό Μήνα.!
Μην διανυουμε μεγαλες αποστασεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο φως ειναι μεσα μας.
Μια πορτουλα μονο ειναι να ανοιχτει.
Καλημερα.
Αοράτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήο κόσμος μέσα μου γεννιέται και μέσα μου τον καταργώ. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να συνεχίζω.
Καλό μήνα.
Agriomeli,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είναι οι αποστάσεις, οι πόρτες, το φως. Είναι εκείνη η μικρή εσωτερική χαραμάδα που επιτρέπει. Την είσοδο προς την έξοδο.
Καλό σου μήνα.
Η "προσπαθεια" ειναι αποσταση,το "να φτασω" ειναι αποσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο τη χαραμαδα αυτη ξεχειλιζουν ολα τα αισθηματα...
Η ρωγμη της ψυχης...
Καλη Ανοιξη,Μαρια.