Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ



" Όχι αγάπη μου καλή, εσύ δεν τελειώνεις. Το τέλος σου δεν έχει τελειωμό. Εσύ είσαι η μνήμη μου, εσύ κι η φαντασία μου. Ό, τι κι αν σου πω, δε θα μεταδώσω αυτό που μ' έκανε να σε θέλω έτσι. Οι λέξεις είναι ξένα σώματα. Μ' ενοχλούν. Μπορώ πια να σωπάσω."

Μάρω Βαμβουνάκη 

 (Αποσπάσματα από το βιβλίο της "Η μοναξιά είναι από χώμα" , εκδ. Φιλιππότη)


4 σχόλια:

  1. Ασυγκρατητο μολυβι η σκεψη.
    Και για τελεια βαζει θλιψη....
    ισως για την ενδυναμωση μας.
    Ομως για την ωρα...
    αφηστε με να το αμφισβητω.
    "Η αδυναμια του ερωτευμενου"
    Καλησπερα απο καρδιας...
    Μου αρεσε πολυ!Παρα πολυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Το τέλος σου δεν έχει τελειωμό"

    To τέλος της μοναξιάς δεν έχει τελειωμό...
    ούτε και η σιωπή της.

    Εξαιρετική ανάρτηση.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. agriomeli,

    δεν θα διαφωνήσω μαζί σου ούτε για την σκέψη αλλά ούτε και για την θλίψη. Αλλά κυρίως, χαίρομαι γιατί αμφισβητείς.

    Καλησπέρα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αοράτη,

    για μένα αυτό είναι το καλύτερο βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη. Και η σιωπή της μοναξιάς και όχι μόνο, κάνει εκκωφαντικό θόρυβο. Είναι δεν είναι από χώμα.

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή