Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

ΕΥΘΥΝΗ


Υπάρχει 

 μια αθωότητα 

 που μας κάνει 

 ένοχους ομορφιάς.

Μαρία Χρονιάρη
(από το βιβλίο μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ" που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)
στις
Ετικέτες

2 σχόλια:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)