Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

ΟΤΑΝ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΕΙ

Δεν είναι λίγες οι φορές που το μισό γίνεται μισώ. Και τότε ο κύκλος μένει ημιτελής. Ημιθανής. Φτάνει μια ευχή, για να γεννήσει την ελπίδα;


Μαρία Χρονιάρη




στις
Ετικέτες ,

2 σχόλια:

  1. AERIKO4 Μαρτίου 2012 στις 2:29 μ.μ.

    To Mισώ...ειναι μια βαθιά πονεμένη αγαπη υποταγμένη σε μια πληγωμένη άρνηση...ελα μου ομως που η άρνηση ειναι η μεγαλύτερη κατάφαση.

    Μια ευχή βαθιάς αγάπης φτάνει ναι..γιατι τα θαύματα συμβαίνουν μεσα μας και γιατι..ενα μισώ δεν αδικεί το άλλο μισό αλλα καθυστερεί την συνειδητοποίηση πως βαθιά αναγκη της καρδιας και της ψυχης ειναι το άλλο μας ολόκληρο.!!

    Σε Φιλώ.! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Eυαγγελία4 Μαρτίου 2012 στις 5:14 μ.μ.

    Τα ειπε ολα στο σχολιο της το αερικο, μονο που εγω ακομα στη ζωη μου δεν μπορω να κατανοησω τη λεξη "μισω".

    Την καλημερα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)