Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

ΕΝ ΖΩΗ





Εγώ σέβομαι, θυμάμαι και τιμάω τους ανθρώπους όσο είναι ζωντανοί. Όταν μπορούν να το δουν, να το νιώσουν. Αν θα μου το γυρίσουν πίσω, λίγο με νοιάζει. Θέλω όταν κοιμάμαι να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη πως και δεν πλήγωσα κανέναν, και συγγνώμη ζήτησα και συγχώρεση πήρα. Δεν υπάρχει πιο ισχυρό αίσθημα από αυτό της καθαρής συνείδησης. Για μένα τουλάχιστον. Η μετά θάνατον λατρεία, λίγο με αφορά.

Από τον άλλο κόσμο, ο άνθρωπος που πλήγωσα ή πόνεσα και να με συγχωρήσει, θα το ξέρω; Θα μπορώ να πάρω πίσω τα λόγια που πίκραναν; Κι επειδή το αύριο δεν ξέρουμε ποτέ αν θα έρθει, να θυμόμαστε τους ανθρώπους και να είμαστε δίπλα τους, όταν είναι σε θέση να το ζήσουν.

Μαρία Χρονιάρη

2 σχόλια:

  1. Δυστυχως..τα λογια δεν γυρίζουν πίσω..και δυναμη και ομορφια ψυχης εχει αυτος που συγχωρει περισσοτερο απο αυτον που ζητα συγνωμη...και εαν δεν μπορουμε να έχουμε πια επι κοινωνία με καποιους Ανθρωπους εν ζωη που μοιραστηκαμε ψυχή..σημασία εχει να κραταμε μεσα μας με χαμογελο μονο τα ομορφα.

    Όμορφο απογευμα Γιασεμάκι. :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μερικες φορες ειναι καλητερα να τα βαζουν μαζι μας για κατι που δεν ειπαμε θελοντας να προλαβουμε ασχημες συνεπειες παρα για κατι που ειπαμε και πληγωσε περισσοτερο. Οπως λεει και το Αερικο, σημασια εχει τι κραταμε μεσα μας που θα μας κανει να νιωσουμε ενταξει με την συνηδηση μας.

    Την καλησπερα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή