ΖΩΕΙ

Θέλει να γυρίσει και βάζει μπρος. Όλα προσδιορίζονται όταν τελειώσουν. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Της παύσης. Τα πάντα ανυπολόγιστα. Οι απαντήσεις αυτονομούνται. Τα ερωτηματικά δεν έχουν θέση. Δίνονται  εφόσον. Η σκέψη της προς τα πίσω αρχής, σημαίνει την κίνηση.

Οι χειροπέδες κρεμάστηκαν. Το κλειδί, μενταγιόν εποχών. Όσα έρθουν θα γνωμοδοτήσουν υπέρ της. Επιστρέφει, με μια  ολοκλήρωση καθοριστική. Χρόνος και χώρος σε μια κλεψύδρα. Ποιά είναι η πάνω και ποιά η κάτω πλευρά;

Μεταμορφώνει την όραση και επιμένει. Εκεί που ενδιάμεσος πόλεμος εξελίσσει τη ζωή. Στο σημείο που  το πριν γίνεται τώρα, θα συναντήσει.

Τα χέρια της ξαπλώνουν εκεί που γεννάνε τα χρώματα. Διασαλεύεται η τάξη της σιωπής.  Ποτέ πριν δεν είχε τόση σημασία. Η εν τάφω ζωή, κυοφορούσε την αλλαγή. Το βρέφος απροσδόκητα έτοιμο πήρε τη θέση του στην ιστορία. Γενέθλιο δώρο ανταλλαγής. Η ένωση προϋποθέτει. Πάνω από ένα, είναι πολύ. Αρκεί να συμπορεύονται.  

Στην απέναντι γωνία μία επιγραφή υπενθυμίζει. Τη ματαιότητα. Ρήματα αντίθετα καταργούνται. Λογοκρισία τονισμού. Το σήμερα χαρακώνει τις ώρες. Η σάρκα δυναμώνει την επιθυμία. Τροφοδοσία αίσθησης. Η επόμενη φορά θα είναι σφραγίδα. Πιστοποίηση ένωσης. Δεσμά πουθενά.

Πέτρες, κοχύλια κι ένα απόλυτο εύρημα. Της τύχης. Θάλασσα με γεύση βότκα. Κρέμασε τις στιγμές να στεγνώσουν. Θα τις σιδερώσει στα μάτια της. Να δείχνουν.  Όποιος κι αν είναι ο προορισμός, το ταξίδι είναι το δώρο.  Στα ασύμμετρα σκαλοπάτια συντελείται το αιώνιο. Διαδρομή διαχρονική.  Εστία παρελθόντος.

Περπατά ξυπόλυτη την πέτρινη ανηφόρα. Το ιερό της Δήμητρας απαιτεί. Την κυριαρχία. Η Περσεφόνη λαξεύει το μάρμαρο. Στο εξάμηνο που θα ’ρθει, τίποτα δεν θα θυμίζει. Οι σπίθες από τα έγκατα της γης, άπιαστες φωτοβολίδες.  Η σκοτεινή χαρά της επιβολής.

Ένα δωμάτιο υπενθυμίζει τον λόγο. Στους τοίχους καρφωμένες  αναπνοές. Μία φωτεινή διαφάνεια. Του μαζί. Η φωνή ακονίζει την λέξη. Απολιθώματα  φωτός  με γεύση μαρμελάδας. Στα πλακάκια τα απομεινάρια μιας μάχης που κερδήθηκε.

Για να πάρεις φόρα τελικά, πρέπει να κάνεις ένα βήμα πίσω.

Μαρία Χρονιάρη


(από το βιβλίο μου "ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΖΙ", εκδ. Απόπειρα 2012) 

Ευχαριστώ τον Σταύρο Σταυρόπουλο για την  πρώτη δημοσίευση του κειμένού μου "ΖΩΕΙ" - από το βιβλίο μου που ετοιμάζεται -  στο προσωπικό του μπλόγκ.


Δείτε εδώ την ανάρτηση


http://sstavropoulos.blogspot.com/2000/03/blog-post_20.html