Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ
Ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τις λέξεις εκείνες που δεν ακούστηκαν. Που ποτέ κανένα στόμα δεν τόλμησε να πει. Γιατί τις φοβήθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου