ΕΚΕΙΝΗ Η ΜΕΡΑ

Κι έρχεται μια μέρα που η μέρα που περίμενες δεν έχει πια σημασία. Δεν έχει όνομα, ταυτότητα, αριθμό. Δεν μένει σε καμία πόλη ή νησί ή χωριό.Και δεν σε ενδιαφέρει πια να την αναζητήσεις. Να την μιλήσεις. Να πεις αυτή είναι η δική μου μέρα, η μέρα που περίμενα. Γιατί ώσπου να έρθει, άλλαξαν πολλά και ξέρεις μέσα σου πως είναι μια άλλη μέρα που δεν μπορεί να έχει σχέση με σενα.

Δεν απαντάς σε κανένα τηλέφωνο, δεν δέχεσαι επισκέψεις, δεν λες ευχαριστώ. Κάθεσαι μόνη, πίνεις μια σαγκρία, καπνίζεις πια αυτά τα τσιγάρα με μέντα που βλάπτουν τον λαιμό και την υγεία σου - μα δεν σε νοιάζει. Θες μόνο να περάσει η μέρα που δεν ήρθε και τόσο την περίμενες.

Κοιτάς έξω από το τζάμι τους περαστικούς, κλείνεις τα μάτια και καθώς φυσάς προς τα έξω τον καπνό, βγάζεις έναν μικρό βρυχηθμό λύκου. Γιατί αυτό τελικά είσαι. Αέρας και λύκος μαζί. Και δεν είναι τόσο που η μέρα ήρθε, αλλά δεν ήταν εκείνη η μέρα. Η μέρα η δική σου, η σωστή… 

Είναι που δεν πεθαίνει η ελπίδα σου.

Μαρία - Μαρίλια Χρονιάρη