Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ




Για ό, τι σε καρφώνει, για ό, τι σε σταυρώνει, μην κλαις. Αυτή η πόρτα δεν ανοίγει αν τραγουδάς τα όνειρά σου.

Μαρία Χρονιάρη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου