Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

ΓΙΑ ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ


Για τις πληγές που δεν αφήνουμε να κλείσουν. Και για τα ουρλιαχτά των ψυχών που είναι λύκοι.

Μαρία Χρονιάρη





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου