Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Η ΤΥΦΛΗ ΚΟΠΕΛΑ



Πολλές φορές θυσιάζουμε πράγματα από τον εαυτό μας, ίσως και τον ίδιο τον εαυτό μας, μόνο και μόνο για να δούμε εκείνους που αγαπάμε χαρούμενους. Ήρεμους κι ευτυχισμένους.

 Η θυσία αυτή, το μέγεθός της, ουσιαστικά μπορεί να μετρηθεί μόνο από μας. Όχι από τον παραλήπτη. Ο παραλήπτης όμως είναι εκείνος που θα κάνει την χαρά της θυσίας μας άξια, απλά λέγοντας ένα ευχαριστώ. Αν δεν το κάνει, δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς κερδισμένος πάντα, είναι εκείνος που δίνει. Κι ας φαίνεται πως έχει χάσει.


Μαρία Χρονιάρη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου