Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ



Είναι μερικές φορές που άλλοι μιλούν για μας, γι' αυτό που νιώθουμε, που είμαστε που αγαπάμε. Έχω ξαναπεί από αυτό το μπλόγκ, πως η μουσική μιλάει την καλύτερη γλώσσα. Το αποψινό τραγούδι, έχει άμεση σχέση με την προηγούμενη ανάρτηση, που αναφέρεται στην ιστορία των δύο λύκων. Ο δικός μου λύκος, περπατάει κάθε στιγμή στην Σαχάρα. Είμαι περήφανη γι' αυτόν. Τα καταφέρνει πάντα.  Εκεί που αλλάζω ζωές.





Μαρία Χρονιάρη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου