Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

ΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ;

Ποιός τολμά να αγαπάει για πάντα; Ποιός αντέχει να ζει πουθενά; Όλοι βαθιά μέσα μας γνωρίζουμε και το ποτέ και το πάντα. Ίσως κάποιες φορές, να είναι θέμα συγκυρίας ποιό θα πεις, αλλά κι εκείνο που θα πιστέψεις. Υπάρχουν όμως και κάποιες περιπτώσεις που το πάντα ή το ποτέ, ακλόνητα καθορίζουν την πορεία.. Εκεί πια, διαλέγεις εσύ.


Μαρία Χρονιάρη


3 σχόλια:

  1. Εύχομαι να διαλέξεις σωστά. Ωραίο τραγούδι, Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Tο ποτέ για μενα ειναι πρόκληση Ζωής..το πάντα σταθερά μέσα μου εκει περικλείονται μόνο οι στιγμές που έγραψαν ανεξίτηλα..ίσως η πιο ανωφελη και αδιαφορη λέξη και έννοια του ελληνικού λεξιλογίου να είναι το πότε.Σημασία για τους αστραπόφωτους δεν έχει η διάρκεια αλλα η ένταση.

    Πολλά Φιλιά απο τον αγαπημένο Βορρά. :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. AERIKO, δεν υπάρχουν αδιάφορες λέξεις ή σημασίες, κατά την γνώμη μου. Εκείνο που μετράει - αν μπορεί κανείς να το πει έτσι - είναι μόνο αυτό που νιώθουμε. Εκείνο που έχουμε αποφασίσει να νιώθουμε. Και το υποστηρίζουμε. Με όποιο κόστος..


    Σταύρο, το τραγούδι είναι ωραίο. Πιστεύω ατράνταχτα και δηλωμένα στο μαζί. Ακόμα τολμάω το πάντα. Ακλόνητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή