Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Μια νύχτα θα κάψω τους νεκρούς μου και θα ρίξω τις στάχτες στη θάλασσα. Να πάρουν αυτό που τους αξίζει. Μετά θα κάνω μια ινδιάνικη τελετή για να ξορκίσω το κακό. Θα κρέμεται ο σκορπιός στο λαιμό μου και θα ’ρθω να σε βρω.

Την ώρα που η σιωπή θα γεννάει τα παιδιά της.

(από το βιβλίο μου "Εκεί που αλλάζω ζωές", εκδ. Απόπειρα)



(από την ανάγνωση του ποιήματος στο κτίριο των εκδ. Γαβριηλίδη στις 17 Δεκεμβρίου 2011 κατά την παρουσίαση του τόμου ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ 2010)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου