Και κάποιο απόγευμα του Νοεμβρίου χάθηκε ο κόσμος γύρω
μου. Η φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής του τηλεφώνου μου είπε ότι έχασα
ξαφνικά τον πολυαγαπημένο μου ΠΑΤΕΡΑ. Τι να πρώτο θυμηθώ; Θα είναι πολύ λίγα
όλα όσα θα πω, για τον δημοκράτη πατέρα μου. Μας έδωσε αγάπη, κατανόηση και
αμέτρητες αγκαλιές. Μόνιμη επωδός στα αυτιά μου η παραίνεσή του προς την
αγαπημένη μας μαμά, «Μη μαλώνεις τα παιδιά.»
Τον έχασα στα σαράντα έξι μου χρόνια και ορφάνεψα. Με
τάραξε η ιδέα ότι δε θα ξαναπώ τη λέξη «πατέρα» όσο ζω. Από τότε μου λείπει το
χάδι του στα μαλλιά μου. Μου λείπει η λαχτάρα με την οποία με καρτερούσε, όταν
κατέβαινα την κατηφόρα προς το πατρικό μου σπίτι, με τη βαλίτσα στο χέρι μου.
Έφυγα μικρή από το αγαπημένο μου χωριό, για να φοιτήσω στο σχολείο στην Αθήνα.
Δεν στερήθηκα τα χάδια του και τις αγκαλιές του όσο έλειπα, γιατί ήταν τόσες
πολλές, που περίσσευαν.
Πατέρα μου γλυκομίλητε, θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπάω και
τιμώ τη μνήμη σου, όπως εσύ ήθελες: τίμια και ηθικά. Το τελευταίο σου χάδι ήταν
τον Σεπτέμβριο του 1999 στην πόρτα του δικού μου σπιτιού, όταν έφευγες για το
χωριό και με χάιδεψες στα μαλλιά μου, λέγοντάς μου, «Κατσαρό μου, εσύ.» Τα
μαλλιά μου από τότε δεν τα ίσιωσα για να νιώθω το χέρι σου επάνω τους. Ξέρω ότι
εκεί στο φως που πήγες, με καθοδηγείς και είσαι υπερήφανος για την προσοχή μου
στα μικρότερα αδέρφια μου.
Σε ευχαριστώ που με έκανες καλό άνθρωπο, χρήσιμο στην
κοινωνία. Σε ευχαριστώ που μου εμφύσησες την αγάπη στον συνάνθρωπο και την
αλληλοβοήθεια. Σε ευχαριστώ που μου έμαθες να είμαι αληθινή, σε ευχαριστώ για
όλα όσα είμαι. Δεν μπορώ όμως να κλείσω αυτό το μικρό γράμμα, χωρίς να σου πω ότι,
«Σ’ έχω ώρες ώρες μα τω Θεώ τόσο πολλή ανάγκη, που τρέχουν απ’ τα μάτια μου
θάλασσες και πελάγη.»
Για να μη σε αφήσω στενοχωρημένο, θα σου τραγουδήσω το
τραγούδι που μου έλεγες κοιτώντας με στα μάτια, «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ’
αγαπώ γιατί είσαι εσύ», έτσι, για να σου γλυκάνω τον αποχαιρετισμό. Όταν ακούω
τους μουσικούς του δρόμου να τραγουδάνε το τραγούδι μας, εμφανίζεσαι μπροστά
μου και δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια μου. Από εκεί που μας βλέπεις, είμαι
σίγουρη πως είσαι ευτυχισμένος, για τον χαρακτήρα που έχτισες, τόσο σ’ εμένα
όσο και στα υπόλοιπα αδέρφια μου.
Σε αγαπάω αιώνια, Πατέρα μου ΑΝΘΡΩΠΕ.
Αλεξάνδρα Ιωάννου Καπώνη
