Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

ΚΛΟΥΒΙ - GAFSA ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ




Η αύρα του ρομαντισμού άρχισε να φυσά στο μυαλό μου
Παρουσιάστε με στην καρδιά του αγαπημένου μου

Θα πεις "Έλα πίσω, επέστρεψε πολύτιμή μου
Ξέχασε το διαχωρισμό και την παραδοξότητα"

Η φαντασία μου θα πει "Αναρωτιέμαι άσκοπα
Και η φιλοδοξία μου θα είναι ευτυχισμένη"

Και εμφανίστηκε από τους ψηλούς πύργους
Και είπε παράξενα λόγια 

Επέστρεψε αγάπη μου
Δεν έχω πεπρωμένο σε αυτόν τον κόσμο

Τότε είσαι η αγάπη μου
Αλλά είναι αδύνατο να είσαι δική μου

Ω, νύχτα

Αχ, μάτια μου


Τετέλεσται






Σε μετάφραση το τραγούδι της ταινίας του Κιμ Κι Ντουκ, "ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ". Ευχαριστώ για την μετάφραση του τραγουδιού την Ιωάννα Γούλα. Το βίντεο που ακολουθεί είναι από την ταινία.

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΓΑΛΑΞΙΕΣ



Πάνε κι έρχονται οι άνθρωποι πάνω στη γη.
Σταματάνε για λίγο,
στέκονται ο ένας αντίκρυ στον άλλο,
μιλούν μεταξύ τους.

Έπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν σαν πέτρες που βλέπονται.
Όμως, εσύ δε λόξεψες, βάδισες ίσα, προχώρησες
μέσ' από μένα, κάτω απ' τα τόξα μου,
όπως κι εγώ:προχώρησα ίσα, μέσ' από σένα,
κάτω απ' τα τόξα σου.

Σταθήκαμε ο ένας μας μέσα στον άλλο, σα να 'χαμε φτάσει.
Βλέποντας πάνω μας δυο κόσμους σε πλήρη λάμψη και κίνηση,
σαστίσαμε ακίνητοι κάτω απ' τη θέα τους -

Ήσουν νερό, κατάκλυσες μέσα μου όλες τις στέρνες.
Ήσουνα φως, διαμοιράστηκες.
Όλες οι φλέβες μου έγιναν άξαφνα ένα δίχτυ
που λάμπει:στα πόδια, στα χέρια, στο στήθος, στο μέτωπο.

Τ' άστρα το βλέπουνε ότι: δυο δισεκατομμύρια μικροί γαλαξίες και πλέον κατοικούμε τη γη.


Νικηφόρος Βρεττάκος


Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

ΝΑ ΕΡΧΕΣΑΙ







Να έρχεσαι
Έχουν παγώσει μέσα μου
Οι ώρες κι οι μέρες
Στάζουν πάνω μου
Σαν όξινη βροχή

Να έρχεσαι
Τα χέρια που θυμάσαι
Γίναν κλαδιά για πέτρινα κοράκια
Κι έτσι κανένας δεν φωνάζει
 «Ποτέ πια»

Να έρχεσαι
Γιατί το σώμα αυτό που κουβαλώ
Έχει γεμίσει με άρρωστα μπαλώματα
Κι εγώ δεν ξέρω
Πως γιατρεύουνε τη σήψη

Να έρθεις
Γιατί κανείς δεν ξέρει πιο καλά
Πως ν’ αγκαλιάσει την αγάπη

Όταν κρυώνει


Μαρία Χρονιάρη

(από το βιβλίο μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ" που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

Ο ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ



Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δεν κλαίει

Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό
πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που `χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ
Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου






Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΑΡΞΗ


" Όλοι μας ως το τέλος της ζωής μας κουβαλάμε τα υπολείμματα από τη γέννησή μας, τις μεμβράνες και το κέλυφος από τ' αυγό ενός αρχέγονου κόσμου. Πολλοί δεν καταφέρνουν ποτέ να γίνουν άνθρωποι. Παραμένουν βάτραχοι, σαύρες, μυρμήγκια. 

Πολλοί είναι άνθρωποι από τη μέση κι απάνω και ψάρια από τη μέση και κάτω. Ο καθένας, ωστόσο, αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια της φύσης να δημιουργήσει μια ανθρώπινη ύπαρξη. Οι ρίζες μας είναι κοινές. 

Όλοι προερχόμαστε από την ίδια μήτρα. Το κάθε άτομο ξεπετιέται από την ίδια άβυσσο, αγωνίζεται να πετύχει το σκοπό του. Καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο, μα κάθε άνθρωπος μπορεί να εξηγήσει μόνο τον εαυτό του."




Έρμαν Έσσε, Ντέμιαν

Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

JULY MORNING


                                (Νάξος για πάντα)



I was looking for love in the strangest places.
There wasn't a stone that I left unturned.

I must have tried more than a thousand faces,
but not one was aware of the fire that burned