ΤΟ ΥΠΕΡΦΙΑΛΟ ΛΑΘΟΣ

Ήταν κάποτε ένα λάθος

Τόσο αστείο τόσο μικρό

Που είδηση δε θα το ’παιρνε κανείς

Το ίδιο δεν ήθελε τον εαυτό του

Ούτε να τον βλέπει ούτε να τον ακούει

Και τι δεν σοφίστηκε

Μπας κι αποδείξει

Πως κατά βάθος δεν υπάρχει

Σοφίστηκε τον χώρο

Για να βολέψει μέσα του τις αποδείξεις

Και τον χρόνο για να του φυλάει τις αποδείξεις

Και τον κόσμο για να του κοιτάει τις αποδείξεις

Όλα όσα σοφίστηκε

Δεν ήταν ούτε τόσο αστεία

Ούτε και τόσο μικρά

Αλλά φυσικά ήταν λάθος

Αν μπορούσε να γίνει κι αλλιώς

Βάσκο Πόπα