Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή μας που ορισμένα περιστατικά μας σημαδεύουν. Και τα σημάδια τους μας ακολουθούν πάντα και παντού. Το ίδιο μπορεί να συμβεί με ένα τραγούδι και με μια ταινία. Στη δική μου ζωή, πολλές ταινίες και η μουσική, με βοήθησαν να δω τον κόσμο διαφορετικά, να προχωρήσω την σκέψη μου ένα βήμα παραπάνω, να αναλογιστώ πράγματα ακόμη και για μένα.
Η ταινία "Το παιχνίδι των λυγμών" προβλήθηκε το 1992, τότε που ήμουν ακόμη στα πρώιμα στάδια της εφηβείας μου και μου έδειξε έναν κόσμο που δεν ήξερα ως τότε πως υπάρχει. Με βοήθησε να κατανοώ, να αγαπάω και να σέβομαι την διαφορετικότητα. Την βρήκα ολόκληρη στο διαδίκτυο αλλά δυστυχώς χωρίς Ελληνικούς υπότιτλους. Όσοι την έχετε δει θα την ξαναθυμηθείτε, όσοι δεν την είδατε θα την γνωρίσετε ξεσκονίζοντας και τα Αγγλικά σας παράλληλα.
Καλή προβολή.
Μαρία Χρονιάρη
Αγάπη άνευ όρων.. την αντέχουμε άραγε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα να χεις Μαρία μου κι όλα τα καλά στην πόρτα σου!!
Σε φιλώ!!
Μαριλένα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πολύ λίγοι εκείνοι που αντέχουν την αγάπη. Κι ακόμη λιγότεροι αυτοί που την αντέχουν άνευ όρων. Γιατί οι άνθρωποι έχουν μάθει πάντα να περιμένουν αντάλλαγμα για το οτιδήποτε και να οχυρώνονται για να μην συλληθούν.
Καλό μήνα χαρά μου, ανταποδίδω την ευχή!
Φιλώ σε!!