Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

ΜΙΑ ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΑΓΩΝΙΑ


"Όλοι ξέρουμε τί είναι αγωνία. Από τα παιδικά μας ακόμη χρόνια ξέρουμε πως είναι μια λευκή σελίδα, πάντα η ίδια. Σπάνια έχει μια καθαρογραμμένη ετικέτα που να εξηγεί τις αιτίες της. Κι όταν την έχει, συχνά είναι ψευδής. Μπορεί να νομίζουμε ή να δηλώνουμε πως έχουμε αγωνία για έναν λόγο και να την έχουμε για έναν εντελώς άλλο λόγο. Να πιστεύουμε ότι υποφέρουμε για το μέλλον μας και στην πραγματικότητα να υποφέρουμε για το παρελθόν μας. Να πιστεύουμε ότι υποφέρουμε από οίκτο και συμπόνια για τους άλλους και στην πραγματικότητα να υποφέρουμε για δικούς μας λόγους, περισσότερο ή λιγότερο σοβαρούς, περισσότερο ή λιγότερο εξομολογήσιμους και μερικές φορές τόσο βαθιά θαμμένους, που μόνο ένας ειδικός, ένας ψυχαναλυτής μπορεί να ξεθάψει."

Πρίμο Λέβι, 1986

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου