Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Η σημερινή εκδοχή, όπως κάθε σημερινή εκδοχή, είναι μόνο το σώμα. Το πνεύμα έχει μείνει αλλού: Στο βάθος του χρόνου - σαν βότσαλο - να φροντίζει το νερό (για το οποίο κανείς σήμερα δεν νοιάζεται).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες μου αν έκανα καλά.
Έτσι κι αλλιώς, εγώ είμαι της παλιάς σχολής. Εκείνης που ακόμη φροντίζει το πνεύμα και μαζεύει το νερό με τον κουβά. Για τα αποθέματα του αύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα παίζει στην επανάληψη η ψυχή.