Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Όταν οι ψυχές αναγνωρίζονται , δεν έχεις παρά να τις εμπιστευτείς. Και να απλώσεις το μικρό σου φτερό σκέπαστρο στην μπόρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μεγαλύτερο καταφύγιο θα παραμένει η ποίηση σου Μαρία. Για όλους μας.
Αγαπημένε μου γλάρε συνέχισε το πέταγμά σου πάνω από τις θάλασσες της γης για να σηκώνω το βλέμμα και να γνωρίζω πως υπάρχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου για τα γραπτά μου. Σε φιλώ θαλασσοπούλι.