Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ


Δε με ενδιαφέρει τι δουλειά κάνεις. Δε με ενδιαφέρει πόσο χρόνων είσαι. Δε με ενδιαφέρει ποιοί πλανήτες είναι γύρω από το φεγγάρι σου. Δε με ενδιαφέρει να μάθω πόσα λεφτά έχεις. Δε με ενδιαφέρει που και τι έχεις σπουδάσει.

Θέλω να ξέρω τι σε κάνει να πονάς κι αν τολμάς να ονειρευτείς το να καταφέρεις να κάνεις αυτό που η καρδιά σου λαχταρά. Θέλω να ξέρω αν έχεις αγγίξει το βάθος της δικής σου λύπης, αν είσαι ανοιχτός στις προδοσίες ή αν έχεις ζαρώσει από το φόβο. Αν μπορείς να χορέψεις στην αγριάδα και να αφήσεις την έκσταση να σε γεμίσει χωρίς να ανησυχείς και να πρέπει να προσέχεις να είσαι ρεαλιστής και να θυμάσαι τα όρια σου. Θέλω να ξέρω αν τολμάς να απογοητεύσεις κάποιον με το να είσαι ο εαυτός σου.

Αν αντέχεις την κατηγορία αρκεί να μην προδόσεις τη δική σου ψυχή. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να δεις την ομορφιά ακόμη και όταν δεν είναι όμορφη η μέρα. Θέλω να ξέρω αν κάτι σε στηρίζει μέσα σου όταν όλα έξω καταρρέουν. Θέλω να ξέρω αν μπορείς όταν είσαι μόνος με τον εαυτό σου να απολαμβάνεις αυτές τις μοναχικές στιγμές. 

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να σταθείς στην άκρη της θάλασσας και να φωνάξεις στο ασήμι της πανσελήνου και στο χρυσάφι το ήλιου "Ναι είμαι άνθρωπος σημαντικός και η ζωή μου ανήκει!"



~ποίημα ανώνυμης Ινδιάνας~



3 σχόλια:

  1. Έχουμε ξεχάσει πώς ν΄ακούμε τις φωνές μας. Δε συντονιζόμαστε με την εσωτερική μας φωνή. Χάνουμε το παρόν. Το αφήνουμε να μας ξεφύγει. Δε ξέρουμε ότι δική μας είναι η εκλογή, ότι μπορούμε να εκλέξουμε τη χαρά. Μας λείπουν οι στόχοι και δεν καταλαβαίνουμε γιατί ζούμε. Ποτέ δεν ρωτάμε τον εαυτό μας: ¨Τί κάνω εδώ τώρα;"
    Ο ρόλος σου στον κόσμο αυτό, είναι απλώς να πιάνεις τόπο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ιωάννα μου,

    εκείνο που μετράει είναι να αντέχεις να μην φοβάσαι τον εαυτό σου και διαρκώς να εφευρίσκεις καινούρια όρια. Εγώ προσπαθώ να συντονιστώ με τις φωνές μέσα μου. Με τις πληγές μέσα μου, ακόμη έχω δρόμο για να συντονιστώ.

    Σημασία έχει η ψυχή. Στα πάντα.Ας είναι καλά αυτή η ανώνυμη αγαπημένη Ινδιάνα, που μίλησε με την φωνή μου ερήμην της.

    Utku Turan, θυμάσαι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φυσικά και θυμάμαι...

    Πώς να ξεχάσω άλλωστε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή