Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Τρίτη 7 Ιουλίου 2015
Η ΨΥΧΗ ΔΙΑΛΕΓΕΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΙΟΥΣ ΤΗΣ
Από την ποιητική συλλογή της Έμιλυ Ντίκινσον "Επειδή δεν άντεξα να ζήσω φωναχτά" εκδ. Gutenberg. Η φωτογραφία που συνοδεύει την ανάρτηση, είναι από το βιβλίο.
Με την μουσική του blog σου διαβάζεται καλύτερα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκλόνητη!! Την καταλαβαίνω αυτήν την εναγώνια αναζήτηση των ομοίων
Σε φιλώ Μαρία μου!!
Μαριλένα
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καλησπέρα μου. Ως φαίνεται η ψυχή ατέρμονα θα ψάχνει τους ομοίους της. Κάποια στιγμή, τους βρίσκει, δεν μπορεί...
Φιλιά πολλά!!!