Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017

ΦΩΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ



Οι άνθρωποι, είναι τόποι. Είναι ατέρμονη γη. Ταξίδια μέσα σε άλλα ταξίδια, που συναντώνται και κάνουν ζωή.  Σε ένα διαρκές και άχρονο τώρα.  Εκεί, στην Εκάτη που ενώνει.

 Καλή ακρόαση!


στις
Ετικέτες

2 σχόλια:

  1. Eυαγγελία13 Νοεμβρίου 2017 στις 5:29 μ.μ.

    Περνάμε ο ένας μέσ' απ' τον άλλον
    διάφανα, αόρατα....δίχως φωνή, δίχως αφή ή επαφή ~ όμως,
    υπάρχουμε κάθε φορά που πέρνουμε θέση στη ζωή κάποιων,
    και ιδιαίτερα σε αυτούς που συνδέονται και ακρωβατούν μαζί
    στην άλλη πλευρά του μεσονυχτίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΜΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑΡΗ14 Νοεμβρίου 2017 στις 7:30 π.μ.

    Πόσο ωραία το έγραψες αοράτη. Πόσο αλήθεια...

    Έχεις πάντα την αγάπη μου, εδώ, στην άλλη πλευρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)