ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ

Έχω ένα φόνο να αποσιωπήσω

εκείνη τη νύχτα που μεσουρανούσε το φως

Να καθαρίσω τη λάμα

απ’ της ψυχής τα αίματα

Να εξαφανίσω τα ίχνη μιας πράξης πικρής

που δε βρίσκει μέρος για να κρυφτεί

Να εξιλεώσω τον δολοφόνο

και να προστατεύσω το δέρμα του

Να χαϊδεύω τις λέξεις του

και να ξεχνώ τις δικές μου

Έχω αφήσει τη θάλασσα να κοιμάται στο σπίτι

Μη φοβάσαι, δεν θα πω σε κανέναν

ότι ο άντρας που αγάπησα

είναι το μαχαίρι που τεμάχισε

τη ζωή μου

Μ. Χρονιάρη

(Από τη νέα μου ποιητική συλλογή "Αγέννητη γη" που κυκλοφορεί από τις εκδ. Σοκόλη, 2017 Artwork εξωφύλλου: Χάρης Τσιλόπουλος)