Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΑΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΑ



Θέλεις να πατάς σταθερά
Σ' αρέσουν οι ρηχές θάλασσες
σ' αρέσει να γυρνάς τον κόσμο
αλλά πάντα στα ρηχά


Εμένα μ' αρέσουν οι βαθιές θάλασσες
κι ας μη γυρνώ τον κόσμο
κι ας με νομίζεις κολλημένο
στο ίδιο σημείο

Δεν υπάρχει σύμπαν
Υπάρχουν μόνο στιγμές,
συμπαντικές στιγμές
Αν φτάσεις στην ακινησία,
μπορείς παντού να ταξιδέψεις.

Γι' αυτό το ξέχασες που σου 'λεγα,
μωρό μου, κείνο το πρωινό
δίπλα στη σκάλα, πως η ζωή
κι ο θάνατος δεν είναι θέμα περιβάλλοντος

Είναι θέμα αντοχής στην ίδια γραμμή πλεύσης

Εγώ δε χρειάζομαι τον κόσμο
κακώς έχεις νομίσει
Για μένα δεν υπάρχει κόσμος
Χρειάζομαι απλά
να δημιουργώ κόσμους.

Ν. Άσιμος


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου