Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Η ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΑ


στην Άρια


Σε κάθε άνθρωπο αντιστοιχεί μια δική του στάλα βροχής. Μια ολόδική του μικρή, τόση δα δροσοσταλίδα. Άν είναι τυχερός και τον ακουμπήσει, τότε νιώθει την γλυκιά υγρή ζέστη της. Η δική μου δροσοσταλίδα είναι ένας Μικρός Ναυτίλος κάπου στο Ηράκλειο, που πάντα ταξιδεύει με κόντρα καιρό. Και πάντα τα καταφέρνει. Αυτή είναι η ιστορία της.

Μαρία Χρονιάρη



2 σχόλια:

  1. "Τι θελεις τι ζητας
    πουναι το νοημα που σου 'πεσε απ' τα χερια...
    "

    [Ο μικρος ναυτιλος]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να 'σαι καλά, Μαρία. Συγκινήθηκα με αυτό που διάβασα ("Σε κάθε άνθρωπο [...] υγρή ζέστη της") & πιο πολύ με αυτό που είδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή