Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΨΕΜΜΑΤΑ




Ένας παράλληλος εαυτός
Ζει ανάμεσα σε μένα και τον εαυτό μου
 Χρόνια τώρα στέκεται εκεί και με κοιτά
 Δίχως μιλιά
 Καμιά φορά παίρνει το ρόλο
Του πραγματικού εαυτού μου
Και προσπαθεί να δει μέσα από τα μάτια μου

Όμως εγώ δεν έχω μάτια

Τα έκαψα μια νύχτα
Για να τα σώσω
Από τα τελευταία ψέματα




 Μαρία Χρονιάρη

(από το βιβλίο μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ" που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου