Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

ΜΙΑ ΑΧΡΟΝΗ ΩΡΑ





Για ορισμένα πράγματα η στιγμή δεν έρχεται ποτέ. Όμως να ζήσω τώρα. Που ζεις κι εσύ.


Μαρία Χρονιάρη













Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου