Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

ΛΑΒΩΜΕΝΟ ΞΩΤΙΚΟ



Έρχεται μια μέρα μια στιγμή που όλα φανερώνονται. Ίσως όμως τότε, να είναι αργά.


Μαρία Χρονιάρη







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου