ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ

Η ζωή δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε δύσκολη. Είναι απλά ζωή. Κι εγώ τώρα δε λέω καμία φιλοσοφία. Λέω μόνο το αυτονόητο. Και το σφάλμα μας είναι πως τα αυτονόητα - λόγω αυτής ακριβώς της ιδιαιτερότητάς τους, να είναι αυτονόητα - δεν τα παίρνουμε ποτέ στα σοβαρά.

Όταν ήμουν μικρή, η μαμά μου για δώρο στα γενέθλιά μου, μου είχε παραγγείλει σε έναν χρυσοχόο μία χρυσή καρδιά για τον λαιμό. Εκεί επάνω, είχε ζητήσει να γραφούν με κεφαλαία και με ακριβώς αυτή τη σειρά οι παρακάτω λέξεις:

ΖΗΣΕ

ΑΓΑΠΑ

ΓΕΛΑ

Αρκετά χρόνια μετά, και ύστερα από πολλά στραπάτσα, θέλω να σου πω μαμά, πως το μεσαίο το πέτυχα. ΑΓΑΠΑΩ περισσότερο απ' ό, τι αντέχει η καρδιά μου, πιο πολύ απ' όσο χωράει η λογική, ακόμη πιο δυνατά από κάθε άλλη φορά. Και είμαι χαρούμενη μαμά μου γι' αυτό. Κατάφερα να ΑΓΑΠΑΩ!! Και κάτι εξίσου όμορφο και σημαντικό: να με αγαπάει ό, τι αγαπάω.

Όσο για το πρώτο και το τελευταίο, μαμά μου, ακόμη προσπαθώ. Εσύ το ξέρεις καλύτερα απ' τον καθένα. Ζω γιατί είναι ωραία. Επικεντρώνω την προσοχή μου σε κάθε λεπτομέρεια ζωής, στο πώς τρώω, πώς ακούω, πώς θα ακουμπήσω τους αγαπημένους μου, πώς θα νιώσω τον ήλιο να χτυπάει βαθιά την κόρη των ματιών μου. Και μάλλον, αρχίζω να τα καταφέρνω κι εκεί.

Γελάω γιατί οι άνθρωποι που αγαπάω είναι καλά. Είναι μαζί μου και μπορώ να τους δω, να πάρω τηλέφωνο και να ακούσω την φωνή τους. Δεν έχω το δικαίωμα να μην νιώθω έτσι μαμά. Γιατί η ζωή, δεν ξέρεις πώς και πότε θα σου πάρει όλα όσα έχεις. Η στιγμή δεν πιάνεται ποτέ. Ο χρόνος είναι αμείλικτος, κι εγώ θέλω να μετριέμαι στα ίσια μαζί του. Γίνεται αυτό μαμά;

Μάλλον κι εσύ δεν ξέρεις.. Κι ίσως να μην μάθουμε ποτέ. Κι επειδή το αύριο μπορεί να μην έρθει, το μετά από λίγο μπορεί να μην έρθει, υπόσχομαι πως θα καταφέρω να κάνω και τα τρία μαμά. Θα ΖΩ όντως σαν να είναι η τελευταία μου ημέρα. Θα ΑΓΑΠΑΩ γιατί είναι το μόνο ίσως χνάρι που αφήνουμε στις ψυχές των ανθρώπων. Θα ΓΕΛΑΩ, γιατί μπορώ και κάνω τα δύο προηγούμενα.

Κι όσοι από σας διαβάσετε αυτό το γράμμα, εύχομαι να είστε εξίσου τυχεροί μ' εμένα. Κι αν το σκεφτείτε καλά, ίσως και να είστε, αλλά να μην δώσατε στον εαυτό σας τον χρόνο να το συνειδητοποιήσει..

Καλή τύχη μάγκες.

Μαρία Χρονιάρη