Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Η ΚΑΤΑΦΑΣΗ ΣΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ



Πρώτη εμφάνιση. Η ομολογία πίστεως στις αξίες της αυτοσυγκέντρωσης πειστική. Εξ’ όνυχος: «Μαδάω τις βλεφαρίδες μου με το τσιμπιδάκι των φρυδιών. Μια μέρα θα βγάλω και τα μάτια μου. Η ψυχή βλέπει πιο καθαρά. Μέχρι κι αυτή να βγει. Από ανάγκη». Η ερωτική διάσταση παρούσα. Οδυνηρή, αλλά όχι μάταιη: Έτσι, δι’ αυτής σχηματίζεται ένα είδος αυτογνωσίας. Εξ’ ου και η αποστροφή: «Τίποτα δεν έζησα χωρίς να φοβάμαι μην τσαλακωθείς». Η κατάφαση στο φαινόμενο της ζωής τεκμαίρεται αβίαστα. Οι γυμνοί στίχοι υποδηλώνουν ενίοτε βούληση αντίστασης στο παρακείμενο χάος. Ήτοι: «Ένωσες την αρχή με το τέλος σε μια ακροστιχίδα σιωπής. Όλα τα άλλα έμειναν σε εκκρεμότητα. Κι η αγκαλιά μου γέμισε παγωμένα καλώδια».

Γιώργος Βέης

(Η κριτκή του Γιώργου Βέη για το βιβλίο μου"Εκεί που αλλάζω ζωές" εκδ. Απόπειρα, στο περιοδικό «Τα Ποιητικά», Τριμηνιαίο Περιοδικό Ποίησης τχ 3, Σεπτέμβριος 2011)


Διαβάστε εδώ στο μπλογκ της Απόπειρας
http://apopeirates.blogspot.com/2011/10/blog-post_19.html 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου