Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Καλπά - ΖΩ - ντας



Είναι μια θάλασσα

Που καλπάζει

Το δωμάτιο

Το ταβάνι μου

Έχει ανοίξει μια τρύπα

Στον ουρανό

Όλα τα αύριο

Έγιναν άγκυρα

Γύρω σου

Πώς μπορώ

Να αδικήσω


Την ζωή μου;




Μαρία Χρονιάρη


(από το βιβλίο μου "Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ" που κυκλοφορεί από τις εκδ. Απόπειρα)






5 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εύχομαι να συνεχίσεις τον καλπασμό και να μην αδικήσεις τη ζωή σου. Όπου και αν καίγεσαι, έχω επιστρέψει. Με μια αγάπη νεκρή. Σαν κι εμένα.

    http://www.youtube.com/watch?v=3PCuEfiDeEQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Βάδισα προς το μέρος του. Έβαλα τα χέρια του ανάμεσα στους μηρούς μου. Κεκαλυμμένη δουλεία. Αφαίρεσα λίγο κίτρινο απ’ τα μαλλιά μου και το ακούμπησα στους ώμους του. Όταν η γη γλιστράει, όταν ο ήλιος κρυώνει, να έρχεσαι σε μένα, του είπα.

    Άφησα το βλέμμα μου να κυλήσει επάνω του. Όλα είχαν επιστρέψει.

    Σε μένα."

    (από το κείμενό μου με τίτλο "ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ".) Για μια αγάπη νεκρή. Σαν κι εμένα.

    http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=3PCuEfiDeEQ#!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αστερόσκονή μου, ναι. Μόνο αποσιωπητικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή