Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Πέμπτη 19 Απριλίου 2012
ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΚΑΛΩΔΙΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΩ ΖΩΕΣ 5
Ένωσες την αρχή με το τέλος σε μια ακροστιχίδα σιωπής. Όλα τα άλλα έμειναν σε εκκρεμότητα. Κι η αγκαλιά μου γέμισε παγωμένα καλώδια.
(Μαρία Χρονιάρη, "Εκεί που αλλάζω ζωές", εκδ. Απόπειρα 2010)
Μαριάννα μου, πάντα η σιωπή κάνει τον μεγαλύτερο θόρυβο. Αυτός είναι κι ο προορισμός της. Άν είσαι τυχερός να την ακούς. Ή άτυχος που την καταλαβαίνεις.
Η Σαχάρα πάντα έχει κρύο όταν πέφτει ο ήλιος. Ευτυχώς όμως, πάντα θα ξημερώνει.
Πολύ βροντερή σιωπή...οι λέξεις της τρυπάνε την καρδιά...κι αυτή ματώνει πιάνοντας το νόημα τους...Μαράκι μου...έπιασε κρύο στη Σαχάρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριάννα μου, πάντα η σιωπή κάνει τον μεγαλύτερο θόρυβο. Αυτός είναι κι ο προορισμός της. Άν είσαι τυχερός να την ακούς. Ή άτυχος που την καταλαβαίνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Σαχάρα πάντα έχει κρύο όταν πέφτει ο ήλιος. Ευτυχώς όμως, πάντα θα ξημερώνει.
Ναί Μαράκι,Θα ξημερώνει πάντα κάπου...
ΑπάντησηΔιαγραφή