Είναι κάποιες διαδρομές που ο κάθε άνθρωπος τις διασχίζει μόνος του. Βαθιά
εσωτερικές, βαθιά μοναχικές από τη φύση τους, που όσο κι αν κάποιος άλλος
θελήσει να εισέλθει, δεν χωρά. Μονοπάτια που σε βγάζουν σε τόπους άγνωστους.
Όλα είναι μια γραμμή. Παρόν, παρελθόν και μέλλον, ένα. Ταυτόχρονα. Είναι
πάντα τώρα. Όπως όταν κοιτάς το ρολόι σου. Η ώρα είναι πάντα τώρα. Πότε πριν,
ποτέ μετά. Αέρας που δεν φυλακίζεται, αλλά γυαλί που σπάει, ο χρόνος.
Αντανάκλαση εαυτού στο ατέρμονο διαρκώς. Ασταμάτητα κι αιώνια. Μόνο χρόνος.
Κι εσύ, κι εγώ, που ο, τι αφήσουμε εδώ, θα υπάρξει ξανά και ξανά. Με άλλον
τρόπο, με άλλη αίσθηση. Αλλά θα υπάρξει. Για την ψυχή, που θα γυρνάει πάντα
κύκλος σε όσα αγάπησε. Μήπως και μπορέσει να τα σώσει. Την επόμενη φορά...
Μαρία Χρονιάρη Sandhu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου