Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.



(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")

Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

ΜΟΝΟΕΣΥΕΓΩΕΣΥΠΑΝΤΑ



Εσύ. Μόνο. Κι όσο μόνο εσύ, πάντα εσύ. Πάντα μόνο εσύ. Έτσι μόνο, πάντα εσύ. Για όσο πάντα, μόνο εσύ. Εσένα πάντα, μόνο. Για μόνο εσένα, εσύ. Για πάντα. Μόνο. Κανέναν άλλο εκτός εσένα. Εσύ. Για μένα. Πάντα, μόνο εσένα. Εγώ, μόνο για σένα πάντα. Τίποτα παρά μόνο εσύ. Εσένα. Εγώ. Για μένα. Κάθε εγώ, εσύ. Εσένα. Για όσα εμένα, μόνο εσύ. Για όλα εσένα, εγώ. Μόνο. Πάντα. Για κάθε μόνο εσύ, πάντα. Για τα πάντα, τα μόνο, τα εγώ, εσύ.

Πριν, τώρα, μετά. Εσύ. Εγώ.

Μόνο.

Μ. Χρονιάρη



Κείμενο από το νέο μου βιβλίο που ετοιμάζεται








6 σχόλια: