Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Παρασκευή 22 Απριλίου 2016
ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ
Δύσκολα οι άνθρωποι μπορούν να μας συγχωρήσουν το λάθος του να μην τους μοιάζουμε. Κι αυτό είναι η δική τους προσωπική τραγωδία. Μαρία Χρονιάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου