Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Σάββατο 6 Ιουνίου 2015
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Για όλα εκείνα τα φεγγάρια που αγαπήσαμε και νομίσαμε πως χάθηκαν. Για την σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού που πάντα είναι φωτεινή. Για την Εκάτη. Μαρία Χρονιάρη
Καλησπέρα Μαρία μου! Τι όμορφο παραμύθι μοιράστηκες μαζί μας!! ''Τίποτα φωτεινό δεν σκοτεινιάζει'' !! Αυτές οι βουτιές στο αστέρι της μνήμης πάντα θα ναι λυτρωτικές!! Να σαι καλά ομορφιά μου!!
το φεγγάρι όπως και να το δεις, από όποια πλευρά του, είναι πάντα φωτεινό.Κι ας λένε πως έχει σκοτάδι εκεί που δεν βλέπεις. Πάντα υπάρχει μια χαραμάδα να μπαίνει η ζωή.
Αυτό το παραμύθι το αγάπησα για την απλότητα της αλήθειας του. Και γιατί είμαι ένα κορίτσι που αγαπά το φεγγάρι!
Καλησπέρα Μαρία μου! Τι όμορφο παραμύθι μοιράστηκες μαζί μας!!
ΑπάντησηΔιαγραφή''Τίποτα φωτεινό δεν σκοτεινιάζει'' !! Αυτές οι βουτιές στο αστέρι της μνήμης πάντα θα ναι λυτρωτικές!!
Να σαι καλά ομορφιά μου!!
Μαριλένα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτο φεγγάρι όπως και να το δεις, από όποια πλευρά του, είναι πάντα φωτεινό.Κι ας λένε πως έχει σκοτάδι εκεί που δεν βλέπεις. Πάντα υπάρχει μια χαραμάδα να μπαίνει η ζωή.
Αυτό το παραμύθι το αγάπησα για την απλότητα της αλήθειας του. Και γιατί είμαι ένα κορίτσι που αγαπά το φεγγάρι!
Σε φιλώ πολύ!!!