Είναι παράξενα κίτρινη μέσα στο μπλε. Ανάβει το τελευταίο σπίρτο της θύμησής του. Όταν χαράξει, τα σημάδια θα ζουν στη γλώσσα τους. Στο άγγιγμα του δέρματος οι πόροι ανοίγουν και μπαίνει. Η ηδονή. Όλη η θάλασσα χύθηκε πάνω της.
(απόσπασμα από το κείμενο "ΧΩΡΑ")
Υπάρχει και η περίπτωση που επιλέγει κάποιος να ζήσει μέσα σε μια σιωπή η οποία διαρκώς σφυρηλατείται από λέξεις καρφιά.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο γλυκοχάραμα να έχεις.
Αοράτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις δίκιο. Σε κάθε περίπτωση, είναι εσύ τι επιλέγεις να ζήσεις.
Καλημέρα από αυτή την πλευρά του Ατλαντικού.
Γιατι να πρεπει να ζουμε με αντιθεσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήοταν ο ισιος δρομος ειναι η μονη αληθεια?
Αναρωτιεμαι απλως,Μαρια μου.
Να εισαι παντα καλα.
Αgriomeli, ζούμε με αντιθέσεις γιατί η ίδια η ζωή είναι συνυφασμένη με αυτό. Αν δεν υπάρχουν αντιθέσεις δεν υπάρχουν ερωτήματα. Θα ήταν όλα μια ευθεία γραμμή. Δεν υπάρχει κατά την γνώμη μου ίσιος δρόμος και στραβός. Υπάρχει απλά δρόμος και ο καθένας τον διαμορφώνει ανάλογα με αυτό που είναι και με αυτό που θέλει. Έπειτα κανείς δρόμος δεν είναι δρόμος, αν εσύ δεν τον βλέπεις έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και να έχει οφείλουμε στον εαυτό μας να θέτουμε ερωτήματα όχι για να βρούμε απαντήσεις, αλλά για να μην εφησυχάζουμε πως ξέρουμε τον δρόμο.Αλλά κι αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση.
Καλό πρωινό.